We waren speciaal door de coördinator van de afdeling Utrechtse Heuvelrug van de VvhL uitgenodigd om te komen luisteren bij het recital van Ruth Willemse en Vital Stahievich in Zeist. Dus liepen we na de lunch door het Houdringhebos naar Zeist naar de plaats waar het concert plaats zou vinden. Deprachtige Vasioli stond al te glimmen van ongeduld om bespeeld te gaan worden. We vonden fraaie plaatsen vrij vooraan met zicht op zangeres en begeleider en uitzicht op de tuin vanwaar we de merels hoorden fluiten.
Ruth leidde in door te vertellen hoe zij tot een duo waren geworden, zij zocht binnen het conservatorium waar zij studeerde naar iemand die haar Russisch zou kunnen leren uitspreken, zij wilde zo graag de liederen die zij ook vanmiddag ten gehore ging brengen ook goed kunnen uitspreken,het ging om liederen die gecomponeerd waren door Peter Iljitsj Tsjaokovski op tekst van Tolstoj, Goethe en Fet, alle in het Russisch. Na enig zoeken vond zij via via Vital die bereid was om haar dat te leren. Hij was inmiddels veel verder in zijn studie piano dan zij met de studie zang. Na twee lessen Russisch vroeg hij wanneer ze nu echt zouden gaan zingen en dat was meer dan zij had durven verwachten, maar zo is het wel gegaan.
De drie liederen waren indringend en vooral grappig was het lied op tekst van Goehte, een tekst die iedere liedliefhebber kent in het Duits: "Nur wer die Sehnsucht kennt", maar nu in het Duits en met de begeleiding van Iljitsj, klonk fors "anders" dan de compositie van Schubert. Vervolgens vijf liederen van de componist Lev Abeliovitsj op gedichten van Bahdanovic., waaronder een met de titel "Sneeuwstorm", waar de zangeres om moest lachen vanwege de warmte van deze dag hier in Zeist. Maar pianist en de Vasioli lieten de sneeuwvlokken door de ruimte vliegen.
En tot slot het Scherzo in cis klein, opus 39 van Chopin waarin pianist Vital zijn vingervlugheid kon tonen. In de pauze ging iedereen even naar buiten in de fraaie tuin.
Na de pauze de Engellieder van de NLse componist Wim Zwaag en tot slot bekend repertoire, de Wesendonck Lieder van Wagner, altijd weer ontroerend, vooral "das Treibheus" grijpt mij altijd weer aan. Na een hartelijk applaus nog een lied uit de Rückert Lieder van Mahler als toegift.
Na afloop de genoeglijke nazit in de tuin waar iedereen nog even met elkaar sprak over het concert en over muziek in het algemeen. Was weer een heerlijke middag geweest. Lekker met de bus terug naar de Bilt.
Ferry van Elven, afdeling Utrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten