Naar Odoorn

 

Hunebed bij Odoorn

Roos had als beginpunt voor de wandeling van vandaag het plaatsje Odoorn uitgekozen. Naar ik mij herinner was dat in mijn jonge jaren ooit de plek waar we met schoolreisje heen waren geweest. In een jeugdherberg als ik me goed herinner. Dus vast een mooi gebied en inderdaad was dat het geval. Roos had een track die alle snippers bos besloeg werkelijk helemaal tot het station van Emmen zelf terug. Maar eerst gingen we na het ontbijt vanuit Wijhe naar Emmen waar heel prominent een bordje "AZC ter Apel" stond met een grote wachtende bus. En inderdaad stond daar een wat ontheemde man te schelden. Wij moesten wachten op de bus naar Odoorn, uiteindelijk een mini-busje voor maximaal 6 personen waarmee we uiteindelijk met drie passagiers naar Odoorn gingen. We zaten al snel op de route en kwamen langs een hunebed. We waren nog niet op weg of daar begon de groeps-app van de donorkinderen te piepen en allen maakten bekend wat ze zoal aan het doen waren; schept een band hoor en doet me altijd goed wanneer zich een groeps gesprekje op gang komt. Intussen liepen we door de fraaie streken, buitengewoon rustig en fraai aangelegd, maar niet saai bos. Gekke gedachte dat op het hier aanwezige zand tot enkele honderden jaren geleden wel zo'n vijf meter veen lag, inmiddels allemaal afgegraven en in de herenhuizen van Amsterdam verbrand om de panden te verwarmen en op te koken.
Grappig genoeg eindigde de boswandeling vrijwel op het perron, net als in Ommen.