Onze vrienden in Zeist

 We hadden het plan opgevat om vandaag eens te kijken of onze vrienden Tjeerd en Bea ons vandaag zouden kunnen ontvangen op de thee. En inderdaad schikte dat hen; duidelijk enthousiast in deze tijd van sociale isolatie door de overheidsmaatregelen vanwege de virale rampspoed die ons volk bedreigt.
En als je dan weer bij elkaar zit worden de onderwerpen op bijna analytische wijze een voor een ontleed, toegelicht en diep geïnteresseerd in elkaars wederwaardigheden doorgenomen. Dat is het leuke van een bezoek aan hen.
Ik was vooral gefrappeerd door de ernst en serieuze aanpak van een project van Bea waarbij een hoeveelheid materiaal dat zij tot haar beschikking had en met anderen samen gemaakt en vele jaren ervaring, een schimmentheater, werd "gedigitaliseerd" teneinde het voor de toekomst veilig te stellen en ook voor derden bruikbaar te maken. Daar was ik behoorlijk van onder de indruk. Dat is iets dat mij ten ene male ontbeert; ik heb geen enkele drive om mij actief op te stellen aangaande materialiseren van wat dan ook. Heb ik wel gehad hoor, maar de tijd heeft mij dat doen relativeren en nu "geloof ik het wel".
Anderzijds heb ik wel degelijk de neiging om over "vroegig" te praten en leg ik dat ook vast in de vorm van blogs; mijn bijgedachte is dan altijd wel: "waarvoor doe ikdat, want niemand is erin geïnteresseerd". Echter, ik heb inmiddels ontdekt dat Asbjörn daar wel degelijk in geïnteresseerd is; daar moet ik ook wat mee.
Zo zie je dat deze ontzettend gezellige middag bij onze vrienden in Zeist mij wellicht hebben beïnvloed, c.q. geactiveerd.