15 mei 2020

Een Chinees elixer

Op weg naar de zuivelboerderij zag ik zo'n schuifelende leeftijdsgenoot; mager, te lang, vet haar, zeer dun behaard achterhoofd, gehoortoestel en onzeker op de benen; beetje morsig zou mijn moeder zeggen. Ik realiseerde me heel goed dat onze bevolking voor een behoorlijk deel bestaat uit dergelijke lieden die ondanks alle publiciteit over gezonde manieren van leven d.w.z. gezond eten, lichaamsbeweging, maar mede dankzij de maatschappelijke omstandigheden, niet te vergeten het Medisch Industrieel Complex (MIC) een forse leeftijd hebben bereikt. Dit zijn naar ik zo vermoed de behoorlijk kwetsbaren om Corona er maar eens bij te slepen. Althans, zo gingen mijn gedachten; ik laat graag in het midden of deze gedachten al dan niet hout snijden hoor lezer.
In de zelfde minuut zag ik een tweede bejaarde meneer mij tegemoet lopen; van dichtbij herkende ik hem direct en riep: "Richard!", degene waar ik jaren geleden en enkele jaren achter elkaar kookles van heb gekregen. Hij gaf kookles, gebaseerd op de Indische keuken en hij moet ver in de 80, zo niet de 90 zijn. Kwiek lopend, fris uit de ogen kijkend.
Hij is altijd actief bij de WVT, in dat kader gaf hij ook kookles, maar bij de jaarlijkse bazar ontbreekt hij ook nooit. Ik heb hem wel eens aangesproken met de vraag welk geheim Chinees elixer hij gebruikt om steeds jonger te worden. Het is werkelijk ongelooflijk zoals hij er ook vanmiddag weer uitzag. Zo kan het ook kennelijk, waarschijnlijk door constitutie en altijd actief blijven. "En gezond eten", zou mijn moestuiniervriend Theo terecht zeggen.

1 opmerking:

biltburg zei

Wat leuk dat je Richard hebt ontmoet. Het is inderdaad een raadsel hoe hij er op die hoge leeftijd zo glad, fris en jeugdig kan uitzien en bewegen. Goed Indisch eten, dat zal vast hebben geholpen.