Iedereen op z'n apparaatje

Jong en oud doet de old lady uitgeleide
naar haar laatste rustplaats

Op weg naar de begrafenis van de bijna honderd jarige moeder van mijn goede vriend Peter C. zit ik in de stilte coupe van de intercity naar Amsterdam. Doodstil inderdaad; ik kijk om me heen en zie dat letterlijk iedereen met z'n ielepiel aan de slag is; en maar duimen en scheel kijken naar dat kleine schermpje. Het is een merkwaardig fenomeen. Sommigen zitten - kennelijk op de maat van de muziek - met hun hoofd te zwaaien en dan weer te grijnzen om een leuk berichtje. Anderen zitten gefascineerd het scherm te bestuderen of een spelletje te duimen. Niemand neemt de tijd om eens lekker naar buiten te kijken of rustig wat na te denken of te mijmeren. Ik zou wel eens willen weten wat er in die hoofden speelt.

Aangekomen in Driehuis was begraafplaats Westerveld snel gevonden. Natuurlijk was ik veel te vroeg; eerst deze bekende plek eens bekeken; mooi hoor. De graven van Boudewijn Buch en Sarphati vielen mij op. Intussen was de stoet gearriveerd; Peter en zijn broer met al hun kinderen en kleinkinderen waren ook aanwezig; vrolijk zo'n begrafenis met kleintjes erbij. We liepen naar het crematorium; een imposant bouwwerk; van binnen ook on-nederlands fraai.
Na de koffie met lekkers waar de oude dame zelf zo gek op was ging ik er vandoor om de trein te halen. Was een mooie begrafenis.
En in de trein heb ik heel handig deze blog met 1 vinger in elkaar gepield. Toch wel prettig!

Crematorium Westerveld

We kwamen binnen met de Peer Guint suite van Grieg. Peter hield zwaar geëmotioneerd het eerste praatje; ik had met hem te doen. Vervolgens de dochter van een heel goede huisvriend. Schoondochter Oya en alle kleinkinderen en tot slot een neef. Er ontstond een warm beeld van de oude dame die bijna de honderd had bereikt.

Buiten de waard gerekend; draadbreuk ergens tussen Utrecht en Hilversum; volledige chaos op het stuk spoor dat ik moest hebben. Heb uiteindelijk maar een bus genomen en een broodje scharfilet; was om 19.00 uur weer thuis. Was me het daggie wel.