Er rust geen zegen op die etappe

De koningslinde, geplant vanwege 200 jaar
koninkrijk?!

Vandaag wilden we weer een poging doen om de volgende etappe van het Maarten van Rossempad te gaan lopen. De eerste keer ging het mis omdat Roos op merkwaardige wijze met haar fiets was gevallen en zich behoorlijk had geblesseerd; de tweede keer liep er ook iets mis en nu de derde keer was de stoptrein uitgevallen: "dan maar naar Baarn en terug lopen", stelde ik voor; en zo geschiedde.
Ik had koffie meegenomen en plakken noten/rozijnenbrood ipv een gevulde koek. Het was prachtig wandelweer. We hadden met Anton en Willemien gemaild dat we vanwege het droge weer gingen wandelen en niet bridgen bij Hans Lemmen; zij vonden dat prima en gingen naar de golfbaan eveneens vanwege het droge weer.
We waren nog maar net onderweg toen mijn oog viel op zo'n "Oranjeboom", geplaatst vanwege een of andere reden samenhangend met het "Huis van Oranje". Ik heb daar grote moeite mee na het lezen van de biografie over Koning Gorilla, Willem III en nog meer na het boek van Annejet van der Zijl over "de Prins", ook wel eufemistisch de schavuit van Oranje genoemd.
En dan ben ik nu ook nog bezig met de biografie van Koningin Juliana, "mijn koningin", zoals ik dat beleef. Zo tot mijn dertiger jaren was zij "onze vorstin". Zoals zij belazerd is geworden door haar echtgenoot stemt mij niet positiever. En dan moet ik ook nog denken aan prins Maurits door wiens toedoen van Oldenbarnevelt op het schavot is onthoofd en aan stadhouder Willem V en de gebroeders de Witt. De idolaterie van het NLse volk heb ik nooit zo goed kunnen plaatsen. Waarom van Hoogendorp cs na de val van Napoleon het huis van Oranje de monarchie hebben aangeboden is voor mij een raadsel.
Dat ging zo door mijn hoofd toen ik die malle boom zag wegens 200 jaar koningsschap, aangeboden door SBB meen ik.
Het bos lag er schitterend bij; veel bladeren in de mooiste kleuren op de grond maar ook nog aan de bomen; rust in het bos. We liepen het hele stuk terug naar het station; we hadden tot onze eigen verbazing geen trek meer in haring en gingen ieder ons weegs.