18 november 2016

De kogel door de kerk

Afgelopen dinsdag had ik mij omgekleed om naar onze bridgeavond te gaan; ik had er absoluut geen zin in, maar ja, Roos doet het zo graag en je moet wat voor elkaar over hebben. Ik heb er gewoon geen plezier meer in; ik houd gewoon niet van competitie; vind het spelletje best leuk, maar competitie is niks voor mij; het gaat mij om het plezier in het spel en veel minder om het resultaat. Ik merkte onlangs dat ik het thuis bridgen veel en veel leuker vind.
Roos merkte aan me dat ik er helemaal geen zin in had en we besloten om dan maar thuis te blijven en dat ik er misschien maar eens mee moest stoppen. We hebben het daar deze week verder ook over gehad.
Vanmorgen hadden we als beslissing genomen dat ik op zou zeggen bij onze Bridgeclub en dat Roos in haar eentje verder gaat. Wel blijven we thuis bridgen met Rudolf en Gerda en gaan we af en toe naar Hans Lemmen op de maandagmiddag en blijven we stepbridge doen. En zo schreef ik met gevoelens van opluchting mijn opzeggingsbrief aan de secretaris en voldeed ik toevallig ook mijn bijdrage aan de Bridgebond voor het abonnement op Stepbridge.
Nu wilde het toeval dat we vanavond de Biltse Bridgedrive moesten spelen; we hadden ons daar al enige maanden geleden voor opgegeven; nou ja vooruit dan maar. Dat was voorlopig de laatste competitieve excercitie die ik moest ondergaan.
Aan de laatste tafel de twee dochters van Ad als tegenstanders; gaf een leuk, gezellig gevoel van thuisbridge. Eind goed, al goed.

Geen opmerkingen: