Vanmorgen om half negen de trein genomen naar Enschede en van daaruit met bus 20 naar de wereldplaats Usselo. Zoals waarschijnlijk niemand in dat gehuchtje weet, begint daar (of eindigt daar) het Trekvogelpad. Afgelopen zomer heb ik dit pad vanuit Bergen aan Zee gewandeld tot in de buurt van waar ik woon en ik wilde nu vanaf de andere kant beginnen. De stukken vlakbij huis loop ik het liefst als dat zo uit komt. Ik had mij voorgenomen om van Usselo naar Haaksbergen te lopen. Maar gezien de straffe koude westenwind had ik de route beter omgekeerd kunnen doen. De route begint bij de bushalte Usselo Kerk (volgens de buschauffeur de enige halte van dit gehucht zoals hij het noemde) en gaat dan direct het land in via een prachtige zandweg. Die zie je vrijwel nergens meer; ik ken eigenlijk slechts zandwegen in Twente; toen ik begon met wandelen, 30 jaar geleden, zag je ze ook nog wel op de Veluwe. Natuurlijk heb je nog plenty zandpaden in de natuurgebieden, maar ik vind zo'n ouderwets boerenzandpad altijd zo charmant; doet me denken aan dat oude liedje: "Karretje dat op de zandweg reed".
Zandweg strekt zich uit tot de verte
Het was verrekte koud, zo koud dat ik me eigenlijk niet goed warm kon houden; op buienradar had ik wel gezien dat het de hele dag vrijwel droog zou blijven en gelukkig hield het weer zich daar ook aan. Nog een fraaie molen in de buurt van Usselo en een enorme es. Volgens de informatie onderweg wordt deze streek al 10.000 jaar door mensen bewoond. En dat is vast het geval want de es schijnt zo'n 8 meter hoog te zijn. Zo'n es wordt gevormd door jarenlang ophoging van het land met een mengsel van heideplaggen en stront uit de potstal. Daarmee groeit zo'n es ongeveer 1 mm per jaar. Deze es zou daarmee de hoge leeftijd van 8000 jaar hebben. Dat lijkt me niet zo heel waarschijnlijk, maar dat hier veel arbeid is verricht door onze voorouders moge duidelijk zijn. En dat met kruiwagens en hooguit met paard en wagen. Je neemt je petje ervoor af; wat waren onze voorouders toch een hard werkend soort. Kom daar heden nog maar om met ARBO-wetgeving en zo (har har). Even verder een fraaie, draaiende molen, te ver om een filmpje van te schieten. Uiteindelijk bereikte ik het Buurserzand, een natuurreservaat met vochtige heide en bijzonder veel jeneverbesstruiken. Daar is "Natuurmonumenten" terecht trots op; het beheer is erop gericht om de vaak meer dan 100 jaar oude struiken alle kans van ontplooiing en verdere groei te geven. Het ziet er heel imposant uit.
Tal van Jeneverbesstruiken op het Buurserzand
Toen op naar het Buurserveen, maar ik had het inmiddels zo koud gekregen dat ik het laatste stuk heb afgestoken en direct door ben gegaan naar Haaksbergen. Daar belandde ik in de Carnavalsoptocht. Het was me onderweg al opgevallen dat er uit de richting van Haaksbergen telkens een aanzwellend en weer verdwijnend bonkend geluid kwam; dichterbij gekomen kon ik mij niet voorstellen dat iemand dat een hele dag zou kunnen volhouden om in die onwaarschijnlijke herrie te verblijven. Maar dat is wel degelijk het geval; de mensen die op of naast de carnavalswagens zitten of lopen, doen dat drie optochten lang begreep ik van iemand. Voer voor oorartsen; ik voelde de herrie tot op m'n borstbeen. Tot overmaat van ramp reden de bussen niet in het dorp; iedereen zat bij het busstation maar stom te wachten op bussen die niet kwamen; informatie ontbrak volledig?! Uiteindelijk kwam een Haaksberger (die al drie uur lang vergeefs op een bus had gewacht en uit arren moede af en toe naar huis terug ging) op het idee om eens naar een halte te lopen die buiten het centrum van het dorp lag; ik had dat al eerder voorgesteld, maar kende natuurlijk heg noch steg, maar men vond het te ver lopen (sic). Ik liep met hem mee en kwam zo uiteindelijk weer uit bij station Hengelo. Verkleumd kwam ik thuis; CV lekker hoog en dit Bloggie schrijven. Heerlijke dag gehad. Maar de volgende étappe doe ik van West naar Oost als er weer zo'n koude vochtige Westenwind staat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten