Museum Mesdag in den Haag

Van internet geplukte afbeelding van
"het schilderij met de ogen".

Tijdens ons daggie den Haag hebben Huib en ik een bezoek gebracht aan het Museum Mesdag; een heerlijk ouderwets en rustig museum. Geen rondrennende kinderen maar de serene rust van een museum zoals in mijn beleving een museum hoort te zijn. De 19e eeuwse schilderijen brachten me werkelijk in vervoering; schitterend impressionistisch werk en veel direct in de buitenlucht geschilderd werk zoals de Barbizon beweging dat als eerste deed. Huib wist mij te vertellen dat de destijds moderne materialen, als de verftube de mogelijkheid tot buiten schilderen openden. Zo ook de moderne schildersezel die opgang maakte en de schilderskoffer met andere materialen. Nooit bij stilgestaan dat zoiets banaals als de verftube nodig was om het atelier te kunnen verlaten en direct buiten te gaan schilderen. Die mogelijkheid heeft wel direct cachet gegeven. Ik vraag me wel af hoe in de zeventiende eeuw die levensechte winterschilderijen met die schaatsers tot stand kwamen; dat moeten toch studio schilderijen zijn.
Van een eerder bezoek, misschien wel meer dan 15 jaar geleden,  wist ik nog dat er een schilderij hing van een jonge vrouw waarvan de ogen mij zo intrigeerden. Ik kon het niet echt vinden maar vermoed dat het de ogen in het hier getoonde schilderij moeten zijn geweest.
In het museum was een ruimte ingericht met schilderijen uit de collectie van Mesdag die door Vincent van Gogh gezien zijn en die deze beroemde schilder hebben geïnspireerd; hij heeft er althans over geschreven in één van zijn vele overgeleverde brieven. Dat vond ik een heel wonderlijke gedachte; die schilderijen zijn, net als muziek, een kunstvorm met een forse duurzaamheid en kunnen derhalve door vele generaties bewonderd worden.

Varken, schilder mij onbekend,
Museum Mesdag, gaat u vooral zelf kijken!

In een hoekje hing een schilderij van een varken; een mager beest met een nogal afwijkende lichaamsvorm. Ik kon het niet laten om er een foto van te maken, maar werd wel door de suppoost gemaand dat het niet mocht; dit beest moet toch een oud vaderlands varkensras vertegenwoordigen. Deed me, met z'n lange snuit een beetje aan het Hongaarse Mangalica varken denken dat op de website van Sandor Schiferli getoond wordt. Het lijkt in ieder geval van geen kant op de varkens zoals ik die ken en gekend heb; nogal mager en wat merkwaardig van vorm.
Verder hingen er schilderijen van Sir Laurens Tadema; deze NLse schilder, die vooral in Engeland furore maakte schildert heel precies en eigenlijk steeds historische taferelen waarin je een beetje kunt wegdromen als in een goede roman. Verder stond de begane grond van het museum vol met schitterend aardewerk en andere kunstvoorwerpen die nog afkomstig waren van Mesdag zelf. Het is heel bijzonder de moeite waard om dit museum te bezoeken; een klein beetje een museum in een museum, net als het Teijlers museum in Haarlem.