Vandaag weer aan het plukken geweest. Heb dat vaak gedaan samen met wijlen mijn goede vriend Paul Doucet. Met weemoed dacht ik tijdens het plukken aan de keren dat ik bij een bepaalde struik kornoelje met hem had geplukt. Niet mijn smaak, maar wel de zijne. Natuurlijk maakte hij er jam van, zoals van zoveel wilde vruchten waarvan ik helemaal niet wist, laat staan dat deze eetbaar waren. Ook van de jonge uitlopers van allerlei naaldbomen wist hij heerlijke gelei te maken. Daaraan dacht ik terwijl ik in de buurt van de Bilt aan het oogsten was; oogsten zonder zaaien, dat is de naam van de werkgroep binnen Slow Food waarin Paul actief was.
Ooit maakte ik jenever van wijn die ik had gemaakt van kornoeljes. Zelfs na drie keer destilleren vond ik dat deze naar kerosine smaakte. Paul daarentegen, vond deze jenever heerlijk. Dat mag ook niet verbazen want hij vertrouwde mij desgevraagd ook toe dat hij zijn peukjes het liefst aanstak met zo'n ouderwetse benzine aansteker vanwege het extra aroma.
Ik heb met Paul urenlang in de tuin over smaak overlegd. En dan vooral in het kader van extractie uit fruit. Verschijnselen als de ontwikkeling van smaak in destillaten, bij langdurige bewaring in jam, van zout-geconserveerde producten als kaas en ham. Ik mis hem; binnen Slow Food werd hij erg gewaardeerd aldus het "In memoriam" dat in het laatste Magazine werd gepubliceerd. Nu maar hopen dat ook zijn stuk over logistiek mag landen binnen de organisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten