In april 2010 bezocht ik het prachtige natuurgebied "het Hulshorsterzand". Tot mijn verrassing bleek dat daarvan een klein stukje heide was afgebrand. Een troosteloze zwarte vlakte strekte zich over enkele honderden meters uit. Ziet er dramatisch uit, maar voor de natuur is het niet zo slecht. Het geeft kans om zich weer te ontwikkelen. In vroeger tijden, toen de boeren nog schapen lieten weiden op de heide brandde men zelf af. Heide wordt niet zo door schapen gegeten, hooguit de jonge loten. Maar de oude heidestruiken verhouten gewoon en laten geen zonlicht meer door waardoor ook het gras tussen de struiken wordt verdrongen. Dat was de reden dat de oude heide in de wintermaanden werd afgebrand.
Ook in natuurgebieden wordt dat wel gedaan door de beheerder; onder gecontroleerde omstandigheden wordt oude heide afgebrand. Heden is het gericht op de verbetering van de diversiteit van de flora en fauna. Zo'n paars bloeiende heide is natuurlijk prachtig, maar feitelijk een dichtgegroeide akker met monocultuur, een paradijs voor honingbijen, maar voor de meeste insecten een "no go area". Bijvoorbeeld mieren verdwijnen onder dergelijke omstandigheden.
Maar voor niet-kenners ziet een afgebrand heideveld er vooral troosteloos uit. In mijn volgend Bloggie laat ik zien hoe snel deze heide zich herstelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten