Deze week vielen twee bladen tegelijk in mijn brievenbus; de één van vanouds mijn bank, de RABO bank en de ander van mijn favoriete club "Slow Food Nederland". Tot mijn grote verrassing bleek de teneur van de twee bladen gelijk te zijn: het gaat over het betrekken van voedsel uit de naaste omgeving en over wijn uit Nederland. Het lijkt er meer en meer op dat de boodschap van Slow Food door een veelheid aan organisaties en door het publiek gedragen wordt. Dat geeft mij een bijzonder veilig gevoel. Petrini gaf een jaar geleden in zijn editorial al aan dat de organisatie zich moest gedragen als het gist in het brood; verspreid je boodschap om je heen. Dat is kennelijk heel goed gelukt!
Nu nog het behoud van de smaak, dat was toch destijds de ware reden om Slow Food op te richten in Italië. Als je ziet wat veel mensen in hun kar laden dan vraag je je wel af of men nog wel smaak heeft. En de echte ouderwetse ambachtelijke producten zijn vrijwel nergens meer te verkrijgen. Maar spullen uit je omgeving kopen, dat willen de mensen gelukkig wel. En zo'n jonge slager Witteveen in Zeist is natuurlijk een lichtpuntje. Alleen zelf slachten met al die ouderwetse slachtproducten zal er waarschijnlijk niet bij zijn. Binnenkort maar eens langs gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten