Een beetje uitgeblogd

Ik ben nu enkele maanden aan het Bloggen en merk dat ik een beetje raak uitgeblogd. Het was een hele goede manier om eens wat dingen van me af te schrijven. Mijn verbazing over de vervetting van onze bevolking, het gebrek aan beweging van velen, mijn bewondering voor de ecologie en voor de natuur in het algemeen. Mijn passie voor lekker eten en mijn gemopper over Slow Food. Het is nu allemaal wel een beetje gezegd eigenlijk. Maar ja, als je zo aan het wandelen bent met die prachtige muziek van Johann Sebastian op je oren, zoals vanochtend weer, dan valt je toch wel weer e.e.a. te binnen. Twee dingen eigenlijk, de overheersende onwetendheid van veel mensen die desondanks over een onderwerp mee lopen te kakelen, zoals over methaan en koeien; dit onderwerp schoot me te binnen toen ik die prachtige kudde Lakenvelders rustig zag herkauwen op hun weiland hier achter in het bos. En dan die prachtige cantate BWV 82 die ik vaak citeer als ik iets "wel genoeg" vind. In 2004, toen ik behoorlijk overspannen was door het overlijden van mijn beide ouders, schoot die Cantate steeds door mijn hoofd. Over deze twee onderwerpen zal ik in ieder geval de komende dagen weer schrijven. En zo zie je toch dat er telkens wel weer iets is dat zo het brein kruist. Of het voor anderen interessant is om te lezen vraag ik mij af, maar ze weten wel wat er zo in mijn bolletje allemaal speelt.