Gebakken paling

Als jong kind kwam ik vaak en graag bij mijn grootmoeder in Amsterdam. Aldaar was ik bij haar in huis geboren toen vanwege de woning schaarste mijn jonge ouders bij haar inwoonden op de Kinkerstraat. Daar in de buurt was, en is nog steeds de Ten Kate markt, een echte dagmarkt. Destijds was het aantal viskramen enorm; vis was armeluisvoedsel en zo vlak na de oorlog waren er erg veel mensen die van een dubbeltje een kwartje moesten maken. Ik herinner mij nog levendig de kramen die afgeladen waren met paling, een toen heel algemene vis in zoet water.
Mijn moeder en grootmoeder waren gek op paling en we aten dat regelmatig als we bij haar kwamen. De palingkopjes nam ze dan mee voor mij en dan stond ik op een krukje bij het aanrecht van het piepkleine keukentje met een glazen beker water met de nog happende kopjes van de paling te kijken. Warme herinnering.
Zelf vissen heb ik geleerd van mijn eerste hospes op de Overtoom alwaar mijn toenmalige ega en ik op zolder woonden, tja de woningnood was eind zestiger jaren nog volop. Een hengel kreeg ik van hem en vistechniek leerde ik ook. Met dobber en met schuiflood. Later, in begin zeventiger jaren woonde ik weer in de Kinkerbuurt, in  de Jan Hanzenstraat. Ik leerde via een kennis een paar mannen kennen die graag gingen stropen op paling. En ik mee middenin de nacht; werphengeltje met schuiflood en een wurm eraan. We gingen vissen bij de Hembrug centrale. In het kanaal voor het koelwater zat veel paling. Ik gooide in en had onmiddellijk beet; een enorme paling en zo volgden er nog meer. Thuis gestroopt en van gesmuld.
Later, met vakantie in België, Vlaanderen, gebakken paling in roomsaus leren eten bij de Siphon, restaurant in de buurt van Damme. Een ongelooflijke lekkernij, die ik graag nog steeds zelf bereid, al dan niet met roomsaus overigens. Ook gestoofde paling is heerlijk.
Maar helaas, door overbevissing van met name de jonge paling die vanuit de kraamkamer, de Sargasso zee naar zoet water gaat, wordt bij tonnen weggevangen ten gerieve van Fransen en Aziaten. Samen met de vervuiling en allerlei mechanische pompmechanismen die de paling verbrijzelen loopt de stand de laatste jaren dramatisch terug.
Hoe heerlijk zo'n sudderend pannetje paling eruit ziet illustreer ik graag aan de hand van filmpje.
Als actief lid van Slow Food heb ik er wel moeite mee; officieel is de richtlijn dat paling vanwege ethiek niet meer gegeten kan worden. Maar zolang het nog op de markt verkocht wordt zal ik het eten. Voorlopig heb ik deze zomer een flinke voorraad opgebouwd voor slechter tijden!