Eerlijk gezegd had ik nog nooit van deze Amerikaanse componist uit 1938 gehoord (met dank aan WIKIpedia). Maar inmiddels heb ik zijn: "Songs of Innocence and of Experience (William Blake)" al wandelend beluisterd. Hij deed me enigszins denken aan Boughton, die ik toch wel behoorlijk bewonder met zijn prachtige "The Immortal Hour", overigens het enige werk dat ik van hem ken. Alleen werden in het stuk van Bolcom de spannende, vaak dissonante delen afgewisseld met merkwaardige kerkelijke muziek van Amerikaanse oorsprong; een soort gospelsongs, begeleid door akoestische guitaar. Het maakte op mij een wat oneerbiedige, spottende indruk, maar misschien was het juist als heel gewijd bedoeld. Soms kon ik niet goed horen of er sprake was van dissonante of van, opzettelijk, valse klank. Erg knap gezongen vaak. De koorstukken waren vaak van bijzondere kwaliteit.
1 opmerking:
Ik heb toch echt geen William Bolcom op de lacie staan
Een reactie posten