14 juni 2010
Moestuin
Vorig jaar heb ik ijverig meegeholpen in de moestuin van een kennis. Door tijdelijk ongerief van haar partner was zij behoorlijk onthand met name voor het wat zwaardere werk. En een moestuin betekent veel werk. Vanaf het voorjaar vereist deze een vrijwel niet aflatende aandacht. Spitten, planten, afdekken, zaaien, water geven, en dan de strijd tegen slakken, vogels en vooral tegen ongewenste wilde plantengroei (ook wel genoemd onkruid har har), maar het is een zeer bevredigende klus; vooral het oogsten is natuurlijk een groot feest. Eerst de nog overgebleven boerenkool en dan sla, bessen, nog meer sla, tuinkruiden, boontjes, aardbeien en noem maar op. En allemaal even lekker. Haar partner is inmiddels opgeknapt en heeft de zaak weer ter hand genomen. Daarom heb ik dit jaar maar een moestuintje op het balkon gemaakt. Ik kijk de plantjes uit de grond. Trots belde ik de betreffende kennis op en meldde haar van mijn moestuintje. Al met al kwamen we verder aan de praat, o.a. over Slow Food en daarover zei ze toch heel ware dingen die voor mijn gemoedsrust van belang zijn. Aldus gaf ze haar mening die gefundeerd is op haar bijzondere interesse in goed voedsel, geïnspireerd vanuit de antroposofische hoek. Inderdaad doet Slow Food Nederland niet direct ondersteunend werk voor de ambachtelijke producenten, maar wel degelijk indirect door hun producten in de publieke aandacht te houden. "Dat is ook heel belangrijk". Voor mij zette dat mijn telkens doodlopende pogingen om SFN ertoe te bewegen om direct ondersteunend voor producenten aan de gang te gaan in perspectief. Daarmee kan ik het eens zijn en dus stop ik vanaf heden met activiteiten die door Samuel Levie zelfs als "kruistocht" tegen Slow Food werden omschreven en ga ik mij ook wentelen in het genoegen van het genieten van goede producten. Ik kijk uit naar de Terra Madre Nederland en zal dan een stevige tas meenemen. En verder zal ik mij inhoudelijk niet meer zo nadrukkelijk uiten en meer gaan genieten. Misschien toch naar een workshop bonbons maken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ondersteuning is inderdaad waar het om draait. En dat doet SF ook, kijk maar naar de presidia. Of dat voldoende is kan een discussiepunt zijn, want het draait toch allemaal om vrijwilligerswerk. Producten onder de aandacht brengen is ook belangrijk (Ark van de Smaak), maar is meer een registratie. SF is 20 jaar geleden opgezet met deze Ark-gedachten (het behoud van het culinaire erfgoed), maar het is nu méér. Aandacht voor productie met name regionaal (het behoud van biodiversiteit). En vanuit presidia wordt nu verder gedacht aan het vormen van foodcommunities. Allemaal goede dingen, die mij althans inspireren om met passie door te gaan binnen SF. Het probleem bij SF is dus voornamelijk continue daadkracht. Daarom is mijn doel om commerciele projecten op te zetten, zodat op z'n minst de mensen die zich daarvoor inzetten betaald kunnen worden.
Dus Ferry, niet het hoofdje laten hangen (dan is het lastig wijn drinken).
Sàndor, ooit werd ik lid van SF omdat ik daar een mogelijke oplossing verwachtte van het controle/administratief probleem van de kleine producent. Van de zelfkazende boer, maar ook van de zelfslachtende slager is bekend dat deze zwaar gebukt gaan onder allerlei controle maatregelen die vooral bedoeld zijn voor het anonieme productieproces bij grote voedselproductie bedrijven. In dat perspectief zoek ik de ondersteuning op een ander aspect dan jij aangeeft met de presidia, waarvan ik de betekenis overigens bijzonder hoog acht.
Hierbij dacht ik aan hulp bij het opstellen van een juridisch construct waarbinnen een vereniging van producent en lokale consumenten een vereniging vormen waarbinnen de producten kleinschalig worden aangeboden. Toen ik dit voorstelde aan een hoofdbestuurslid zei deze dat SF daar niet voor was. Dat is mij later ook geheel duidelijk geworden, maar ik had mij dat anders voorgesteld.
Een reactie posten