Het kan nog erger met drijfmest

Eerder in deze Blog heb ik geschreven over drijfmest, het afvalproduct van de melkveehouderij wanneer koeien in loopstallen worden gehuisvest, waarbij urine en mest gezamenlijk worden opgevangen in kelders onder de halfopen vloeren van de stallen. Het effect is een stinkende drab die vanwege de stank die bovengrondse verspreiding veroorzaakt, in ons land met enorme, brandstof-verslindende machines diep in de bovengrond wordt geïnjecteerd. Het gevolg is een sterk overbemeste bodem die vast niet goed raad weet met deze halfvloeibare drek. Ruwe stalmest, het waardevolle product uit de ouderwetse grupstallen en moderne potstallen, daarentegen is een perfecte verbeteraar voor de bodemstructuur en het bodemleven; drijfmest ontbeert dat vermogen, aldus de rapportage van het Louis Bolk instituut.
Tijdens de bijeenkomst van Transition Town Amersfoort vernam ik dat in ons voorland, de VS, de moeite van het injecteren niet eens wordt genomen; daar wordt de overtollige stront in grote bassins, ter grootte van een meer gedumpt! Waarschijnlijk zal dàt in òns land nooit gebeuren.