Helaas, niet in de verzamelde biebs van Utrecht (NL?) te krijgen: het boek "Passage through El Dorado". Hierin wordt, aldus Vargas Llosa een breed overzicht gegeven van hoe het Amazone gebied op verschillende manieren wordt geëxploiteerd. Als natuurliefhebber vind ik in mijn hart natuurlijk iedere vorm van exploitatie van dit voorheen zo schitterende natuurgebied zonde en feitelijk schaamteloos. Maar ja, was West-Europa niet ook ooit eens een wildernis, die langzaam maar zeker is ontdaan van een groot deel van haar biologische verworvenheden. En het Amazone gebied is, dat merk je duidelijk aan zo'n echte Zuid-Amerikaan als Vargas Llosa, ook zo'n gebied waar de "vooruitgang" onverbiddelijk dient toe te slaan. In genoemd boek van Kandell, een Noord-Amerikaanse journalist, wordt een journalistieke reis beschreven langs de nooit voltooide "carretera Marginal de la Selva", een weg die alle landen van Zuid-Amerika moest verbinden. Hij beschrijft de exploitatie in het oerwoud als een vorm van roverij en veel minder van exploitatie en investering. De rubberindustrie, die goud geld heeft opgeleverd, maar die niet tot investering leidde. Van oliewinning in het oerwoud van Peru, die ook lijkt op klassieke exploitatie zonder investering. Maar ook Brazilië, dat enorme risicovolle investeringen deed die vaak op niets uitliepen.
"Misbruik, geweld, misdaad gaan hier hand in hand met heldendom, opoffering en vermetelheid". Kandell zet de drugsbaron Roberto Suáres tegenover de onbeduidende, maar bijzonder opofferingsgezinde kapitein Silvio.
Vargas eindigt met: "barbarij lijkt een onbedwingbaar onderdeel van onze beschaving te zijn, een last waarvan deze zich nooit zal kunnen ontdoen." Die Zuid-Amerikaanse zienswijze is buitengewoon inspirerend voor ons zelfingenomen westerlingen en zet je aan het denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten