Van de internationale nieuwsbrief van Slow Food lees ik altijd direct de editorial van de hand van voorzitter en inspirator, Carlo Petrini. Had hij het ooit over de rol van ons foodies als die van het desem in het deeg, als die van de eerste Christenen ten tijde van het Romeinse rijk met "behoud van het culinair erfgoed" als onze zendingsboodschap, daar had hij het later ook over het behoud van ander cultureel erfgoed als dat van verdwijnende talen. Het gaat in Slow Food primair om het behoud van wat er nog is; de strijd om de teloorgang, die helaas samenhangt met "vooruitgang" voor te zijn. Maar in het editorial van deze maand ging het over virtù, een woord waarvan het mij niet zou verbazen als het samenhangt met "virtus", in de Romeinse maatschappij een centraal element, namelijk "deugd" zoals moed. (Jarenlang had ik een knipseltje met de 7 deugden in mijn portemonnee, maar nu ik ze nodig heb blijkt het helaas verdwenen; ik kan de zeven deugden dus niet alle benoemen). Maar bij "virtù teramane", een traditioneel gerecht uit de regio Ambruzzo in centraal Italië, gaat het om restverwerking van wat er van de wintervoorraad is overgebleven. Vanouds werd dat binnen de gemeenschap door de vrouwen gemaakt. De virtù at je niet alleen zelf op, maar die deelde je met buren en vrienden; het misbruik van goed voedsel door het weg te gooien werd hiermee voorkomen, maar de virtù speelde tevens een essentiële sociale rol. Daar hamert Petrini steeds op: voedsel en voedselbereiding zijn cultureel en sociaal verankerd en dat moeten we niet verliezen.
Welnu, ik ben ook maar eens in koel- en andere kasten als vriezers gaan speuren naar "left-overs" en vond nog een restje gerookt spek, een kontje bloedworst, een klein restje gedroogde bruine bonen, wat verschrompelde aardappels en wat ingedroogde uien. De bonen in de week gezet gedurende de nacht en gekookt (eerst 30 minuten zonder zout en dan zout toevoegen en nog 20 minuten koken en dan afgieten. In een pan deed ik een flinke kluit verse boerenboter en daarin bakte ik, de in kleine stukken voorgekookte aardappelen samen met de gesnipperde uit, het in stukjes gesneden spek en bloedworst. Eerst even stevig aanbakken en daarna nog wat sudderen en na toevoegen van de bruine bonen was mijn virtù klaar.
In convivium Utrecht kennen we het project "Slow Food Thuis": foodies koken voor foodies; het bereiden van virtù en die delen met gelijkgezinden lijkt me echt wat voor SFT, zoals we dat afkorten. Hebben meerderen een virtù recept in de aanbieding?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten