Moestuin op het balkon

Mijn oudste dochter had onlangs een house warming party. Voor het eerst beschikte ze over een echt huis, met een (piepklein) tuintje. Reden om de hele familie en de "schoon"familie uit te nodigen om kennis te maken met de woonstede van haar en haar vriend. Omdat ik als één der weinigen goed tegen de zon kon mocht ik op de ereplaats in het hoekje van het tuintje zitten. Ik zag dat er al een klein perkje met wat bloemen en zaailingen was aangelegd. Eerder had ze me al verteld dat ze de tegels in het voortuintje wilde verwijderen om daar een moestuintje aan te leggen. Verwijtend sprak ze me aan op het feit dat ik destijds toen ze nog in het ouderlijk huis woonde nooit meer een moestuin had gehad. Die had ik alleen in de eerste jaren dat we in Bilthoven woonden. Ik combineerde moestuin en kippenhok; wat 'swinters de ren voor de kippen was en dan lekker met stront was verzadigd, was in de zomer juist moestuin. Goed omspitten, en de vruchtbare grond deed het prima. Vooral pronkers groeiden zodanig dat we er met ons grote gezin de hele winter van konden eten. Mijn toen misschien driejarig dochtertje, dezelfde die nu de house warming party hield, hielp mij samen met haar knuffeldier "eendje Kwak", met het poten van de boontjes. Ze deed dan een boontje onder het vleugeltje van eendje Kwak en liet dat dan in het kuiltje onder de groeistokken vallen. Zo'n kind kun je dan wel opvreten. Later is door mijn toedoen eendje Kwak verloren geraakt tijdens een treinreis. Het wordt me nog kwalijk genomen en ik heb er ook nog steeds spijt van.

Enfin, mijn dochter, inmiddels werkzaam in de zaadveredeling en, net als ik, gedreven tot het zelf voedsel bereiden wilde een moestuintje in haar mini-tuintje. Toen de visite was vertrokken hebben zij en haar partner direct tegels verwijderd, pootaarde gestort en een moestuintje voorbereid. Dat bleef maar ergens in mijn achterhoofd knagen. Vorig jaar heb ik iemand geholpen bij het onderhoud van een moestuin. Leuk werk, ontzettend leuk om te oogsten en de kwaliteit van die verse producten is onovertrefbaar. Maar een eigen moestuin vind ik nogal wat; je moet ernaar toe, ook als dat niet uitkomt. In mijn SF conviviumbestuur hebben een aantal ook een moestuin maar geven aan dat het vooral leuk is wanneer die zich in je achtertuin bevindt. En dat ben ik met hen eens.

Toe ik vorige week verzuchtte dat ik er spijt van had dat ik geen moestuin/volkstuin had gestart dit jaar en mij tegelijkertijd besefte dat dat ook eigenlijk niet precies was wat ik wilde, dacht ik aan mijn dochter en realiseerde ik me dat je ook op je balkon wat kunt telen. Mijn buurvrouw, een ervaren balkontuinierster, had nog twee beugels en een paar bakken waren snel aangeschaft. Met wat goede raad en met behulp van partners' gereedschap konden de bakken worden geïnstalleerd. Prima pootplantjes gekocht bij mijn oude leverancier van kippenvoer, annex dierenspeciaalzaak en tuincentrum in Bilthoven. En daar staan dan nu raapsteeltjes, sla, andijvie, peterselie, selderij. Ik ben zo trots als een aap met zeven staarten. Van een andere buurvrouw kreeg ik nog wat beugels en nog een bak. Het wordt nog een hele moestuin op die manier. En van de weeromstuit is mijn onderbuurman nu ook gestart met een kruidenbak in zijn keuken! Dit is toch ook Slow Food?