 |
| Survival uitdaging |
Ooit startte ik een wandeletappe in Vollenhove en herinner mij nog dat er een palingrokerij was, maar die zag ik niet, het prachtige voormalig Zuiderzee plaatsje ligt op het Pieterpad en zodanig was ik hier net als Blokzijl en St Jansklooster, maar erg vaak was ik hier toch nooit. We waren vanmorgen redelijk vroeg vertrokken vanuit WIjhe en met de bus verder vanuit Zwolle,het was een forse rit naar Vollenhove, we kwamen aan in een forse regenbui, niet wat je wenselijk acht voor een wandeling, maar evenmin voor buitensport en daar zouden we mee geconfronteerd gaan worden?!
 |
| Mooi Vollenhove |
Het plaatsje lag er nog in volle glorie, zij het dat ook hier de gruwel van de krankzinnige hoeveelheid auto lelijkheid domineerde, wat is dat toch zonde en niemand die er meer van opkijkt hoe al die auto's het aanzicht van onze omgeving bepaalt, niet alleen het ruimte en zichtbeslag maar ook het geluid en de voortdurende aandacht die je moet besteden aan het opletten voor al dat bewegend ijzer. Wellicht is dat ook een belangrijk onderdeel van mijn voorkeur voor natuurgebieden waar je nauwelijks auto's tegen zult komen. Maar hier in het fraaie Vollenhove was het ronduit stuitend al dat geparkeerd blik in zo'n prachtig plaatsje.
We sjokten door de regen kwamen door een parkje en werden verwelkomd door harde muziek, er bleek een heel spektakel te zijn in Vollenhove, een survival circuit waar tal van jonge sporters zich ondanks de kou en regen inspanden. Het deed mij enigszins denken aan mijn militaire opleiding destijds in Appingedam, maar dan meer dan tien keer zo zwaar.
Hier gingen de sporters met hun handen en benen aan touwen over waterpartijen, klimmen en dan over de paal weer naar beneden, ik vond het eerlijk gezegd een gevaarlijke onderneming ondanks allerlei medische en andere hulpposten. Fors respect voor de deelnemers waaronder ook jonge vrouwen. De route die Roos had bedacht in Komoot liep voor het eerste deel vrijwel gelijk met de survival route dus telkens zagen we de enorme inspanning die de deelnemers moesten verrichten, dwars door sloten en maar klimmen en aan touwen hangen en langs smerige modderige hellingen omhoog en omlaag, vergelijkbaar ook met wat Asbjörn me wel eens aan de hand van foto's laat zien.
Wij sjokten door het landschap, genoeglijk boerenlandschap en kwamen in St Jansklooster waar we een uitstapje maakten in het randgebied dat er bijlag als de Eilandspolder, mooi rietland met een vlonderpad. Uiteindelijk kwamen we uit bij de bushalte met daar een monument voor de schatsers en nu zullen de ouderen onder de lezers van dit blog zich nog wel herinneren dat Evert van Benthem, de winnaar van de Elfstentochten 1985 en 1986, uit St Jansklooster kwam, waarschijnlijk vandaar dit monument.
De zelfde gezellige chauffeuse als op de heenweg reed ons terug naar Zwolle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten