En ze bleven eten?!

Gezellig met kleinzoon Mees

Joke had mij onlangs gevraagd of ik deze dag tijd en zin had om met haar door het herfstbos te wandelen hier in de Bilt. Het is nu zo mooi met die herfstkleuren en Joke kent dit bos natuurlijk al sinds haar kindertijd. Later deze week belde ze dat ze er een hard hoofd in had omdat er erg slecht weer voor vandaag werd voorspeld. "Ach, laten we even afwachten", had ik aangeraden en terecht want het was vanmorgen eigenlijk best wandelweer, Weeronline voorspelde zelfs dat het tot 12 uur droog zou zijn en uiteindelijk bleek het zelfs nog een klein uurtje langer zou duren.
Al met al zou ik haar met de kleine Mees in de wagen om 10.46 op het station ontmoeten. Met de fiets - ik moest nog flink doortrappen - was ik precies op tijd en even verderop het perron stond ze klaar. Maar de kleine baas moest verschoond worden en buiten was het toch te koud daarvoor. We liepen net voorbij de fietsenwinkel en daar mochten we vast wel even verschonen, ja hoor, geen probleem en het gehuil van de kleine Mees hinderde de jonge mannen geenszins want dat waren ze thuis wel gewend. Leuk toch!

Verschonen bij de fietsenmaker

En zo liepen we langs de bekende weg naar het bos, het was inderdaad nog gekleed in fraaie herfstkleuren, precies waarvoor ze hier wilde zijn en we liepen over soms wat moeilijk begaanbare paden, ik trok de kinderwagen en Joke had de kleine Mees in een handige constructie op haar buik. Hij had het best naar z'n zin en kreeg onderweg op gezette tijden een lekkere slok moedermelk. Joke is er zo handig in dat ze hem zelfs wandelend de borst gaf, kostelijk! "Nu al terug?", vroeg ze toen we een flinke ronde hadden afgelegd, ze wilde nog wel een rondje doen en het was nog droog, dus flanste ik nog een extra rondje aan onze wandeling tot het werkelijk tijd werd vanwege de toenemende drizzle regen. Wagen in de schuur en Mees met toebehoren mee naar boven. Ik heb Joke verwend met een boterham met gebakken ei en gebakken champignons, sinaasappelsap en thee, gezellig hoor. En we brachten heel genoeglijk de middag door tot ik doorkreeg dat ze wel wilde blijven eten, had ik helemaal niet bedacht, maar daar wist ik wel raad op. Een onmogelijke pan aardappels geschild, van die heerlijke Rosevalletjes uit Wijhe en lamsgehakt dat ik gisteravond nog had gebakken, wortel met doperwtjes en een bekend mengsel van gebakken ui, taugé en bruine bonen. Het smaakte ons best, vla toe en toen was het tijd om langzamerhand te vertrekken. En dat zat ontzettend tegen. Er waren veel bussen uitgevallen en degenen die volgens 9292 nog wel reden bleken in de praktijk eveneens uitgevallen te zijn, dus lang wachten op de halte in de regen. En de rest van de terugreis viel ook heel erg tegen zodat Joke pas over 21 uur thuis was met een huilende baby en ongetwijfeld doornat, want het regende intussen gewoon hard, arme dochter, maar we hadden een ontzettend gezellige dag gehad!