 |
| Echt herfst |
Vanmorgen als gebruikelijk uitgebreid ontbeten op bed en koffie gedronken. En uiteindelijk besloten om naar het station te wandelen. Roos ging weer naar Wijhe en ik wilde van Den Dolder terug naar de Bilt wandelen. Ik liet Komoot een track bedenken en die ging voor 80 % door de groene dreven van deze omgeving waaronder een groot stuk van mijn dagelijkse wandelroutine. Wonderlijk genoeg waren er toch weer "nieuwe stukken" bij in deze voor mij toch overbekende omgeving. Eenmaal aangekomen op mijn dagelijkse route snoerde ik "Truus" de mond zodat ze niet, wanneer ik anders besloot hoorbaar kon zeuren dat ik om moest keren omdat ik de track had verlaten. Tussendoor ging ik op het bekende bankje bij het heideveldje zitten. Er kwam een jonge vent bij me zitten en uitgebreid zijn verhaal doen. Grappig genoeg hoorde hij aan mijn "accent" dat ik een Amsterdamse achtergrond had, dat was me lang niet gebeurd hoewel ik aan mezelf merk dat ik met het ouder worden meer Amsterdams ben gaan praten. Een paar dagen geleden heb ik nog aan Arja verteld dat ik 40-45 jaar geleden gewoon arrogant bekakt sprak, ze kon het nauwelijks geloven. Inderdaad sprak ik lichtelijk geaffecteerd en doorspekte ik mijn taal tijdens vergaderingen met Latijnse uitdrukkingen. Zo verlieten de woorden "de haag mijner tanden", en quid licet jovi, non licet bovi, zoals wij Latinisten zeggen har har. Maar die onzinnigheid is met de jaren wel verdwenen om weer enigszins plaats te maken voor Amsterdams plat. De knul op de bank herinnerde mij aan echte Amsterdamse woorden als "Attenooie", vaak uitgesproken als "attelenooie", een uitdrukking van verbazing, afgeleid Amsterdams van het Jiddisch, dat in het vooroorlogse Amsterdam veel werd gesproken. Attenooi is afgeleid van het Hebreeuwse woord Adonai, dat "Heer" betekent meen ik.
Onderweg zag ik nog zo'n schitterend teken van de herfst, een jong exemplaar van de vliegenzwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten