26 maart 2022

Op stap met Doortje van Moortje

 

Roos bij het beekje


Gisteren appte Roos mij of ik mij maar om 10 uur wilde melden op station Velp voor een wandeling die zijn in Komoot had ontworpen; door de Veluwezoom naar station Rheden. Uitstekend idee waar ik graag in mee wilde gaan uiteraard. Na een vlotte treinreis begroette ik haar om 10.05 op het perron waar zij al enkele minuten zat te wachten. Het was weer een prachtige voorzomerdag; uitstekend om een dag in te wandelen. Hoe ze het voor elkaar krijgt is mij telkens een raadsel; zonder het terrein daadwerkelijk te kennen creëert Roos op basis van het geografisch substraat zoals de onderliggende kaart dat aangeeft een route die altijd door de mooiste delen loopt. Natuurlijk was de aanloop door Velp niet sterk afwijkend van wat ik al eerder had gelopen richting Veluwe, maar zelfs in Velp zelf was die aantrekkelijker. En zo kwamen we bij het bekende beekje maar al snel via een geheel afwijkende route het land in. Ergens kwam ons een traject bekend voor uit zeer vroeger tijden, misschien wel 20 jaar geleden.
We kwamen ook in de buurt van de Posbank maar vanaf een heel andere kant dan ik kende. Op een heuvel stonden 3 bankjes waarvan wij uiteraard gebruik maakten om onze lunch weg te knagen. Ik had voor Roos een paar sneden rozijnen-notenbrood meegenomen, zo langzamerhand mijn obligate geschenk tijdens wandelingen en andere gelegenheden. Op de achtergrond hoorden wij het orkest van het orkest dat bang is om niet gehoord te worden, nee niet de bladblazers, orkest van de verdwaasden, maar een trio van motorrijders dat de stilte voor de wandelaars en fietsers wilde verbreken, met veel succes overigens! We passeerden de Posbank en raakten daar als altijd in de problemen om het juiste vervolg te vinden, maar dat lukte. Hier een orkest van rally rijdende auto's, de een nog meer uitgedost als racewagen dan de ander inclusief luidruchtige uitlaat. Een jong echtpaar, gewapend met grote fototoestellen stond bij een grote pol gras; zij hadden een "salamander of hagedis" zien wegschieten. Het was een groene zo vertelden zij, kortom een zandhagedis, mannetje (twee jaar) zou Ben toevoegen, maar dat liet ik achterwege har har.
Niet veel later bereikten we de uitlopers van Rheden die Roos met haar track keurig tot het laatst toe wist te vermijden via een door het groen lopende route. OV-engel zorgde voor het precies op tijd binnen rijden van de trein naar Zutphen. Daar namen we afscheid; Roos ging Zutphen nog even in terwijl ik de trein naar Arnhem en terug naar de Bilt ging. Was een fijne wandeling geweest.

Geen opmerkingen: