Tijdens het riet ruimen in de eilandspolder wordt wat afgepraat. Schertsend zeggen we wel eens dat we de wereldpolitiek even grondig analyseren. Hilarisch zoals enkelen van de heren altijd het hoogste woord voeren en op geestige wijze van hun aanwezigheid doen getuigen. Maar af en toe zijn er ook serieuze onderonsjes. Zo wisselen Willem M. en ik vaak leesadviezen uit. Van hem kreeg ik o.a. het leesadvies voor "Schorshuiden" en de laatste keer voor het boek "Haaienkoorts", handelend over de kunst van het vangen van een grote haai in een rubberbootje op de Noorse zee.
Ik heb het mij via boekwinkeltjes.nl aangeschaft en - net als Willems' andere leesadviezen - in één ruk uitgelezen. Het handelt over twee goede vrienden waarvan een de schrijver van het boek is en de ander een beeldend kunstenaar. Die laatste woont als ik het goed begrepen heb op een van de eilanden van de Lofoten, een eilanden groep in het uiterste noorden van Noorwegen.
Uiteindelijk is de jacht op de Groenlandse haai slechts een soort Leitmotiv voor het boek; het is daarnaast - en dat boeit mij uiteindelijk het meest - een bijzonder wetenschappelijk boek dat een potpourri van wetenswaardigheden over de lezer uitstort. Ik genoot er bijzonder van. Soms waren het mij bekende zaken maar de meeste feiten die over de diepzee gingen, over de organismen die daar leven en ook over de almaar toenemende kennis in de loop van de menselijke geschiedenis over de diepzee; fascinerend.
Grappig genoeg wordt pas in het laatste hoofdstuk een glimp van de haai gezien; dat was alles wat bleef ondanks hun inspanningen die hen in aanraking had gebracht met orca's en een potvis en hen zelfs in levensgevaar had gebracht tijdens onverwachte weersomstandigheden. Een leesadvies dat ik graag doorgeef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten