Roos en ik hadden voor vandaag een wandeldag gepland; het zou mooi droog weer worden dus alle reden om er een dag wandelen tegenaan te gooien. Waren we aanvankelijk van plan om in Noord Limburg, op de Mookerheide te gaan lopen daar werd het naarmate de ochtend met ontbijt en koffie werd verneuzeld steeds dichterbij en uiteindelijk werd het een Amersfoortje, d.w.z. het Trekvogelpad/Marskramerpad en afslaan naar Den Dolder. vooral in het begin was het best nog wel fris; de wind was gewoon koud. Maar later werd het warmer en warmer.
Lekker vroeg weer thuis ondanks het late vertrek. Het maakt ons niet zo veel meer uit waar we aan de wandel gaan; na het cancellen van onze trip naar Oostenrijk realiseren we ons sterk dat we eraan toe waren om een poosje op honk te blijven.
Er is ook een en ander te doen voor de Vereniging van Eigenaren van onze flat; ik zit in het bestuur en heb een bepaald project mede onder mijn hoede. Na een pittige discussie met de voorzitter over de aanpak heb ik nu wel een marsroute in mijn hoofd.
Al wandelend kwam de klimaatproblematiek en alles wat daarmee samenhangt weer eens aan de orde. Gisteravond kwam er een gedachte in mij op, waarschijnlijk naar aanleiding van het boek van John Steinbeck, "East of Eden", waarin o.a. wordt geschreven over een jonge man die op de velden van WO I sneuvelt. Ik bedacht mij dat ook in die tijd ouders stil moeten hebben gestaan over de "toekomst van hun kinderen", en die kinderen werden aan de alles vernietigende loopgravenoorlog geofferd. Ik voel me behoorlijk aangesproken door m'n dochter wanneer ze me verwijt over mijn gebruik van het vliegtuig; het gaat haar met name om de toekomst van de jeugd en daar heeft ze natuurlijk een punt. Ik blijf maar heen en weer geslingerd worden hieromtrent. Komen vastnog wel meer gedachtenspinsels over dit heikel punt.
Lekker vroeg weer thuis ondanks het late vertrek. Het maakt ons niet zo veel meer uit waar we aan de wandel gaan; na het cancellen van onze trip naar Oostenrijk realiseren we ons sterk dat we eraan toe waren om een poosje op honk te blijven.
Er is ook een en ander te doen voor de Vereniging van Eigenaren van onze flat; ik zit in het bestuur en heb een bepaald project mede onder mijn hoede. Na een pittige discussie met de voorzitter over de aanpak heb ik nu wel een marsroute in mijn hoofd.
Al wandelend kwam de klimaatproblematiek en alles wat daarmee samenhangt weer eens aan de orde. Gisteravond kwam er een gedachte in mij op, waarschijnlijk naar aanleiding van het boek van John Steinbeck, "East of Eden", waarin o.a. wordt geschreven over een jonge man die op de velden van WO I sneuvelt. Ik bedacht mij dat ook in die tijd ouders stil moeten hebben gestaan over de "toekomst van hun kinderen", en die kinderen werden aan de alles vernietigende loopgravenoorlog geofferd. Ik voel me behoorlijk aangesproken door m'n dochter wanneer ze me verwijt over mijn gebruik van het vliegtuig; het gaat haar met name om de toekomst van de jeugd en daar heeft ze natuurlijk een punt. Ik blijf maar heen en weer geslingerd worden hieromtrent. Komen vastnog wel meer gedachtenspinsels over dit heikel punt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten