"De stijl" in het SM

Zelfportret van Chris Beekman

De beweging "De Stijl" bestaat dit jaar 100 jaar; tijdens WO I werd deze kunstenaarsbeweging opgericht. Iedereen kent deze beweging met haar abstracte, vaak rechtlijnige en kleurrijke vlakken. Van der Lek,, Doesburg, Rietveld en natuurlijk de grootste "Stijl icoon", Mondriaan.
In mei ging ik na het bezoek aan het van Gogh museum nog door naar "de buren", het Stedelijk Museum speciaal voor de expositie van "De Stijl".
Chris Beekman was met nadruk aanwezig, althans zijn naam en zijn werk; hij is een beetje in de schaduw van de beweging terecht gekomen. Hij wenste temidden van het grote tumult van WO I en de grote sociale onrust in latere jaren de kunst minder experimenteel te doen zijn maar veel meer gepolitiseerd en figuratief ten dienste van het proletariaat. Een schilderij met een dramatische expressie vond ik ten voeten uitdrukken wat hij bedoelde. Nogal schril in tegenstelling met de abstracte kunst van de anderen. Overigens hing ook "De brief" van Carel Willink, alsmede een zelfportret uit jonge jaren in deze tentoonstelling. Kennelijk heeft ook deze figuratieve meester bij uitstek ooit bij "De Stijl" onderdak gevonden. Het kan verkeren zei Bredero al.

Ja, dit schilderij liegt er niet om. Realistische uiting van grote
ellende in de wereld. Vind je toch minder terug in die kleurvlakken
waar de Stijl zo bekend van is. Daarover kregen Beekman en
Doesburg trammelant; vervolgens ging Beekman zijn eigen weg

Maar er werd ook leuk werk getoond van mij onbekende schilders die kennelijk geassocieerd waren met "De Stijl" als Ferdinand Erfmann, die aldus het informatiebordje graag stoere vrouwen met dikke nekken en spieren schilderde. Nou dat was duidelijk.

Ferdinand Erfmann

Heel anders dan ik mij werk van De Stijl had voorgesteld van het schilderij van Johan van Hell

Johan van Hell, niet echt realistisch, maar herkenbaar. Geen kleurvlakken iig.

Maar in een hoek hing ook het schilderij Victory Boogie Woogie, netjes gereinigd en ontdaan van cellotape zoals ik het jaren geleden heb zien hangen toen er nog apart een suppoost bij stond. Dit malle schilderij werd destijds voor een fenomenaal hoog bedrag aangeschaft onder groot protest van de NLse bevolking. En nu hangt het daar in alle rust, zoals het hoort.

Victory Boogie Woogie van  Mondriaan

En natuurlijk mocht ook de stoel van Rietveld niet ontbreken; dat was zelfs het eerste kunstvoorwerp dat mijn oog trof toen ik deze tentoonstelling ging bekijken.

Een echte Rietveld stoel. Zit vast niet erg gerieflijk, maar is wel heel mooi en bijzonder. En .... op en top "De Stijl".