Op naar Baraque Michel

En hier begint dan de Helle

Weer zo'n heerlijk ontbijt met zalm, gekookt eitje om over de koffie maar te zwijgen. Broodje voor de lunch, afrekenen - viel erg mee allemaal! - en vort met de geit. Roos had bedacht dat we wel eerst met de bus naar halte Zoll konden gaan zodat we dat vervelende stuk langs de weg konden overslaan. De bus kwam precies op tijd aan. Ik vertelde de chauffeur waar we heen wilden waarop ze zonder iets te zeggen met een gebaar duidelijk maakten dat we maar moesten gaan zitten; voor 1 halte wilde ze geen duur kaartje uitschrijven. Wat een leuke start. En zo stonden we direct op het begin van het pad door het veen, de Rundweg nu het andere deel en zo kwamen we weer waar we gisteren de Rundweg waren begonnen. Nog een stukje naar de Helle en voor de derde keer en dan nu het hele stuk tot Baraque Michel. Onderweg zag ik nog de plek waar Roos gisteren in de modder had gestapt. Op de lunchplek van gisteren  ons broodje weggeknaagd en geconstateerd dat de schrijvertjes (Gyrinus natans) nog steeds op vrijwel de zelfde plek bij elkaar zaten.
Voorbij de brug, terwijl de Helle smaller en smaller wordt kwamen we op het grote Venn, een onafzienbare vlakte vol van pijpestrootje, de grassoort die door de neerslag van gebonden stikstof de heide heeft overgroeid. Overigens zagen we bij een informatiebord dat ook die heide hier niet de oorspronkelijke vegetatie vertegenwoordigde. Oorspronkelijk was dit hele gebied een groot eiken- en beukenbos zoals het grootste deel van Europa. De mens heeft dit vegetatietype grondig doen verdwijnen. Maar wat resteert is ook imposant. Wel worden pogingen ondernomen om de heide terug te doen keren door afplagactiviteiten. Gezien de onafzienbaarheid van de vlakte lijkt me dat overigens niet echt haalbaar; kost veel te veel.

Na gedane wandeling is het goed eten en drinken!

We kwamen bij de bron van de Helle, een poeltje waaruit mijn lievelingsbeekje ontspruit.
Aangekomen bij Baraque Michel eerst gekeken hoe laat we de bus naar Eupen konden nemen en vervolgens heerlijk wat genuttigd aldaar. Roos had een enorme bak groentesoep en ik drie Ardenner kroketten, alles van uitstekende kwaliteit. Overspoeld met een biertje gleed het er makkelijk in.
Roos had het adres van een hotel in Eupen. Had gelukkig nog een kamer vrij voor ons; was betrekkelijk simpel maar we hebben er heerlijk geslapen. Bij een restaurant in de buurt konijn gegeten; was weer eens wat anders na die eeuwige schnitzels en biefstukken met aardappels.