Via Kalloni en Aniargos weer terug

De ceti's zanger. Toen ik zijn specifiek, doordringend geluid in een radio programma hoorde
kreeg ik heimwee naar Lesbos. Foto Hans van Zummeren

Vogelen is leuk; voor de meeste vogelaars betekent het bijna werken; beladen met grote camera's en statieven trekken ze er bij het ochtendgloren al opuit. Zo ook Harald en Annemiek die ik ken van mijn tweede SNP vogelreis hier op Lesbos en die we ook vorig jaar weer op Lesbos hebben ontmoet. Het is dit jaar ontzettend stil op Lesbos; de vogelaars en andere toeristen hebben het massaal af laten weten; wat de opgewonden nieuwsgaring al niet teweeg kan brengen. Ik kan u, lezer berichten dat het op dit eiland daardoor nu wel heel goed toeven is; veel minder auto's op de wegen en in het dorp, overal rust, maar voor de mensen die hier van het toerisme leven is het natuurlijk een ramp. Griekenland is zelf een arm land; de Grieken zijn goed voor de "vluchtelingen" en geven hen vaak van hun eigen armoedje. Europa spendeert ook veel geld aan deze ongenode gasten. Griekenland deelt daar niet in mee terwijl het het land het economisch bepaald niet voor de wind gaat. De bakker die we hierover spraken vroeg toch vooral om begrip voor het Griekse volk en vroeg ons of we toch vooral duidelijk wilden maken aan onze achterban dat er op Lesbos eigenlijk niets aan de hand is. En inderdaad, afgezien van de rust verschilt er niets van de voorgaande jaren.
Vandaag zijn we langs het beekje naar Kalloni gegaan en hebben daar lekker gegeten. We moeten ontzettend uitkijken dat we niet te veel eten; de porties zijn zo groot. Maar anderzijds vindt niemand het vreemd als je een voorgerecht met elkaar deelt. En zo proberen we onze maat te vinden qua eten.
Vanuit Kalloni vonden we een uitstekend gemarkeerd wandelpad richting het Anargos klooster (waarvan we toen nog dachten dat het "het Limonosklooster" heette). Na enige kilometers herkende ik het pad: "hier zijn we gisteren ook geweest". En ja hoor, voor de tweede keer zaten we op ons welbekende zitje op de binnenplaats van het klooster.
's-Avonds kleftiko gegeten bij het Family restaurant, bij de familie van Vasso die we een paar jaar geleden hebben leren kennen. Het was zo lekker dat we uit moesten kijken dat we het niet met papier en al op zouden eten. Het is een oud recept nog uit de tijd van de Turkse overheersing. Griekse mannen die op de vlucht waren voor de overheersers "stalen" eten dat voor hen was klaargelegd, ingepakt in vetvrij papier. Kennelijk wordt het in dit papier gegaard. Nu krijg je het nog, ingepakt in een soort bakpapier; gegaard lamsvlees met groenten en rijst; heerlijke combinatie.