De pias van het pentagon

 

Omslag van het boek

Eerder noemde ik Pieter Nouwen al als een begenadigd schrijver van vaderlandse bodem. Toen had ik nog slechts, op advies van Bart Spruijt, "Het negende uur" van zijn hand gelezen. Daarbij had ik de quintessens van het boek nog niet eens opgepikt aldus de nadere en correcte analyse van Roos. Maar dan nu het boek, handelend over de "weergaloze" voorlaatste president van de USA, George W. Bush, het lux mundi die het wereldtoneel van deze eeuw zo ernstig en slecht heeft beïnvloed (daar zal vast niet iedereen het mee eens zijn overigens).
Nouwen heeft op geweldige wijze de gang van zaken aan het hof van Bush aan de kaak gesteld. Hier en daar hilarisch en geestig maar vooral ook doorkneed van de ernst die de vrijwel dictatoriale macht van een VS president van mogelijk kwade wil theoretisch mogelijk zou maken.
Het einde is geestig, hollands en hilarisch: een inval van grootmacht US op het kabouterlandje NL, die op onwaarschijnlijke wijze wordt afgeslagen. De assistent van de president die ontzet moet worden uit het gevang van het internationaal gerechtshof wil niet eens meer terug naar de US; Europa bevalt hem veel beter.
Push blijft duimzuigend achter in zijn oval office, alleen, verlaten door zijn staf en uiteindelijk gevonden door de werkster. Een positief leesadvies dus van mijn kant.
Overigens was ik zwaar geroerd door het einde van het boek vanwege de goede afloop. Het had werkelijkheid kunnen zijn!
Merkwaardig genoeg is het boek destijds in Nederland niet echt serieus ontvangen; men heeft kennelijk de ernstige bedoeling ervan niet doorzien vanwege de hilarische afloop die wordt geschetst. Herkansing voor de lezer van dit Blog. Het ligt in iedere openbare bibliotheek.