 |
| parkeerterrein met bijbehorend terras voor de broodnodige "natuurbeleving". |
Als je zo vaak langs 'sheren wegen wandelt als Dick en ik, merk je toch wel dat je een behoorlijke uitzondering bent. Zo'n toch wel heel exclusief toeristisch landschap als Zuid Limburg noodt toch tot lekker eropuit trekken; voor ons is dat toch wandelen, maar voor de meeste mensen betekent het vooral om in de auto, vanachter het venster een beetje om je heen te kijken alsof je TV kijkt en neerstrijken op een terras. Zo kwamen we dit volle parkeerterrein en een vol terras tegen tijdens onze wandeling door het Geuldal.
Maar het kan ook anders! Verderop kwamen we een stoet wandelaars tegen die een georganiseerde wandeling deden. Ik heb wel eerder gezien dat georganiseerde wandelingen de mensen over de streep trekken om eens lekker door de natuur te gaan wandelen; wandelboekjes en markering zijn daar kennelijk toch niet voldoende voor.
Op het mij zo geliefde Hulshorster zand kom ik ook zelden iemand tegen. Het maakt mij wel eens bevreesd voor het behoud van onze natuurgebieden; als niemand er affiniteit mee heeft omdat het onbekend is dan kan het na een electorale catastrofe natuurlijk zomaar in bebouwd gebied veranderen. Ik moet er niet aan denken maar tegen die tijd doen mijn kiezen wellicht geen pijn meer, maar je weet maar nooit.
2 opmerkingen:
Men is bang dat het bos ze opeet denk ik. Want ook plaatsen die wat meer in de buurt van de samenleving liggen (bos bij de ijsbaan. Heet dat de Biltse duinen?) hebben te kampen van een lage bezetting. Tenminste, als je verder dan een paar honderd meten van de parkeerplaatsen loopt. Zo waren Solvej en ik met een paar vrienden het bos in gegaan om een mooie zondag door het bos te lopen en foto's te maken. Bij de ingang was het voor mijn idee erg druk. Er waren eigenlijk overal wel kinderen. Geen goed fotomateriaal dus. Ik vertelde mijn mede lopers dat het verder in het bos wel mee zou vallen en verdomd. We waren de omheining (voor het wild) uit, en de mensen concentratie was met een kleine 80% afgenomen. Opeens waren we meer een uitzondering dan de massa. Nog een paar honderd meter het bos in (en we volgden gewoon een aangegeven wandelroute) en de verandering in mensen concentratie was eerder een vermindering van 95%. We hebben de hele route van een kleine 8 kilometer misschien zes andere mensen gezien. En dat op een prachtige zonnige zondag. In de omheining waren dat er makkelijk twee tot drie honderd...
Dus af en toe deel ik je vrees. Het zou zo zonde zijn als de natuur verloren zou gaan.
Dat bos is het Houdringhe bos; de Biltse Duinen zijn aan de andere kant van het fietspad, de voormalige spoorbaan naar Zeist.
Die omheining is om de koeien, de Lakenvelders binnen te houden; wild zit er nauwelijks in het bos, een enkel ree en wel heel veel konijnen. Kom maar eens tegen de schemering kijken dan zitten er heel veel konijnen
Een reactie posten