Tot twee keer toe zag ik vandaag een kind dat naar de trein zwaaide; ik vind dat altijd zo aandoenlijk. Het doet me natuurlijk denken aan de tijd dat m'n kinderen klein waren en vol opwinding constateerden dat er weer een trein langs kwam rijden. "Zwaai maar naar de conducteur", zei ik dan en dan zwaaiden ze natuurlijk. Een enkele keer toeterde de machinist tot grote schrik van de kinderen.
Maar als ik zomaar een kind naar een vertrekkende trein zie zwaaien dan kan ik het niet laten om terug te zwaaien; natuurlijk kunnen ze dat helemaal niet zien met al die raampjes. Kinderen roepen net als jonge dieren warme gevoelens op bij de meeste mensen. Vast niet bij allen; je hebt notoire kinderhaters. Mijn grootje zei altijd: "wie niet van kinderen houdt, houdt niet van mensen". Ik geloof niet dat die uitspraak waar is, maar het is een volkswijsheid.
Mijn goede vriend Peter C heeft onlangs twee kleindochters gekregen; hij stuurde een foto van één van de kleintjes en dat vinden Roos en ik gewoon hartverwarmend. Arja stuurde deze week een foto van de kleine Gijs (zie boven) terwijl hij aan zijn van ons gekregen slofjes (uit Texel) zit te potelen; geweldig leuk. In het boek "De larf", van Midas Dekkers wordt het fenomeen kind tot in den treure uitgewerkt. Lezenswaardig en soms hilarisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten