 |
| Het 17e eeuwse stadhuis van De Rijp |
Vandaag vond de afsluitende excursie in de Eilandspolder plaats; met de boot wordt dan een aantal van de plekken waar afgelopen najaar en winter maandelijks gemaaid is bekeken op het resultaat van ons nijver maai- en opruimwerk. Voor het eerst sinds jaren moest ik verstek laten gaan; de combinatie van de lezing gisteravond en vanmorgen weer vroeg in Edam zijn was menselijkerwijs niet mogelijk. Ab antwoordde mij zodanig dat ik mij bedacht om wel bij de afsluitende lunch aanwezig te kunnen zijn en zo ging ik vanmorgen na het ontbijtje met Roos in Wijhe weer terug naar het Westen, richting De Rijp alwaar we deze keer zouden genieten van de gezamenlijke lunch. Ik verheugde me op het weerzien van alle harde werkers die an al die jaren zo'n fijn kluppie zijn gaan vormen.
Het is een flinke reis met OV; 9292.nl was niet erg helder in de route die ik zou moeten nemen en dus besloot ik het zelf maar ter hand te nemen. Om half tien vertrok ik naar Zwolle en nam daar de trein naar Lelystad en stapte over naar de IC naar Amsterdam CS. Daar was ik al om 11.00 uur, veel te vroeg dus. Om de tijd wat te verbeiden ging ik door naar Zaandam en keek daar nogmaals op 9292 en toen bleek dat ik nu met de stoptrein naar Purmerend kon gaan en dan met een buurtbusje naar de Rijp. Altijd leuk! En inderdaad, na een half uurtje rondstappen bij de bushalte kwam het buurtbusje en met de gezellige chauffeur pratend reden we door de Beemster en uiteindelijk bereikten we rond 12 uur De Rijp; nog steeds erg vroeg dus. Daarom niet getreurd; ik wandelde wat door het centrum van de Rijp; was ik lang niet geweest en bewonderde het fraaie zeventiende eeuwse stadhuis van de Rijp. Ab had aangegeven dat het gezelschap met de boot zou arriveren en dus liep ik zo tegen 13 uur naar het water alwaar Johan ook bleek te zitten wachten op de club. Intussen bleek het gezelschap de plannen te hebben omgezet en kwamen ze met de auto, hetgeen Johan en ik niet hadden kunnen zien.Maar Ab appte dat ze maar vast gingen bestellen en lachend sloten Johan en ik aan. Was fijn om iedereen weer te zien. Ik vond het, ouderwets gesproken gewoon weer "mieters" om met iedereen te spreken.
De andere Johan was zo vriendelijk om mij terug naar station Purmerend te brengen met de auto zodat ik nog voor vieren kon inchecken. In de trein las ik het staartje van "Willem die Madoc maakte", van de pen van Nico Dros.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten