Een grauwe dag

 Die etappe van Vrouwenakker naar Aarlanderveen wacht op mijn wandelschoenen; is een lastige etappe; niet echt makkelijk bereikbaar, d.w.z. het duurt 90 minuten met OV en dan ben je er pas om 11.10. Voor een etappe van 15 kilometer wordt het dan wel krap om weer op tijd terug te zijn voor de trein. Daar zit ik de laatste dagen een beetje op te broeden. Het is vandaag ook zo'n sombere dag, heb Roos ook voor ons doen lang niet gezien en dan word ik vaak een beetje mistroostig van. Al WhatsAppend merkten we dat we daar beiden enigszins last van hadden en Roos besloot om naar mij toe te komen. Gaf direct weer energie; ik ruimde het huis op, ging wat boodschappen doen.
Raar hoor, want het is vandaag zaterdag, alle gelegenheid om makkelijk met het OV te gaan; het dalvrij abonnement geeft daartoe alle gelegenheid, althans met de treinen; geen spitsbeperkingen. Desondanks heb ik mij maar een beetje zitten kniezen totdat ik vernam dat Roos kwam. Tis wat har har. Overigens heb ik haar culinair verwend met Franse eendenbout van slager van Loo, erwtensoep en griesmeelpap als dessert. En we hebben ook fijn gebridged.
En voor Vrouwenakker moet ik maar iets anders verzinnen. Met de bus van half negen naar Utrecht CS of gewoon wachten tot het weekend. Die bus 147 rijdt zelfs op zondag. Komt goed.