Jessy vroeg mij enkele dagen geleden naar het recept van een bepaalde soep die zij een vorige keer bij mij had gegeten. "Met bonen en vlees, een heldere soep", ik had geen idee over welke soep zij het had. Nu zijn mijn soepen meestal een bijeenraapsel van wat ik zoal voorhanden heb als groentenat, restjes van schotels en bouillon. Ik vertelde haar dat ik mij een paar hazenbouten had aangeschaft en of ze misschien wilde helpen om die weg te werken. Daar had ze wel oren naar en ze had "toevallig" een paar vrije dagen, waaronder vandaag. En die zelfde week had zoon Peter gevraagd of hij woensdag langs kon komen; hij moest naar de tandarts en 's-middags naar Maarssen. Wat hij er toen niet bij zei was dat hij anders een hele dag met zijn ziel onder de arm in Bilthoven moest verblijven. Nou dat was niet nodig want ik vond het een ontzettend leuke gedachte om die twee kids hier tegelijk op visite te hebben. Roos was hier ook nog vanwege November Music van gisteren.
Peter was al vroeg, maar als afgesproken om 10 uur was ook Jessy present. Werd een ontzettend genoeglijke dag. Na koffie en thee gingen we een stuk wandelen in het bekende bos. Roos en ik gearmd voorop en de twee "jonkies" achter ons in diep gesprek met elkaar; dat deed mij zo ontzettend veel plezier. Wel kinderen van de zelfde vader, maar wat kennen ze elkaar nou. Het gesprek zette zich voort tijdens de lunch.
Weer op de flat warmde ik de hazenragout die ik een paar dagen geleden had gemaakt en in de koelkast had gezet op en zette de ragout bakjes in de oven. Even later zaten we genoeglijk te eten en zetten het gesprek voort. De ragout ging er best in ook al zaten er (wilde!) paddenstoelen in die Jessy eigenlijk niet lustte. Voor nagerecht maakte ik nog vanillevla en ook die ging er moeiteloos in. Jessy vond het zo lekker dat ze het recept wel wilde hebben.
Peter moest rond drie uur echt weg en even later ook Roos, naar Wijhe voor een vergadering van de NIVON afdeling aldaar waarvan zij bestuurslid is.
Jessy en ik spraken nog na onder andere over boeken die ze wilde lezen. Ik gaf haar uiteindelijk een flinke tas mee en stuurde haar later nog enkele e-pubs. Was een heerlijke dag geweest waarvan ik helaas geen foto kan toevoegen.
Recept "vanille" vla. Er komt geen vanille aan te pas, maar smaakt wel als zodanig. Oorspronkelijk had ik een recept uit het vermaarde kookboek van Pellaprat, maar inmiddels heb ik zo veel ervaring dat de werkwijze uitermate versimpeld is.
In een kom doe je 2 volle eetlepels suikerplus anderhalve eetlepel maizena. Dat roer je flink door elkaar om grondig te mengen. Meet 500 ml melk af en doe daarvan alvast een flinke scheut, pakweg 100 ml bij het maizena-suiker mengsel en roer goed zodat er geen klontjes meer in het mengsel zitten. Splits 4 eieren en doe de dooiers in het mengsel en roer opnieuw goed tot homogeen; het eiwit gebruik je verder niet.
Neem nu een steelpannetje en een zeef en giet het mengsel door de zeef; spoel de rest van het mengsel dat nog in de kom zit met de resterende melk ook door de zeef in het steelpannetje.
Nu ga je al roerend het zaakje opwarmen. Gebruik een kleine pollepel en blijf roeren. In het begin kun je op een stevige vlam koken, maar zodra je merkt dat het mengsel dikker wordt zet je het vuur lager en lager. Het brandt erg snel aan en dan krijg je de pan moeilijk schoon. Het hoeft niet echt te koken, maar tegen het eind van het proces moet je wel flink roeren zodat de vla homogeen wordt bij zeer laag vuur.
Uitvullen in bakjes en warm serveren; kan ook koud hoor. Pas op met proeven, want het enzym amylase dat in je speeksel zit zorgt ervoor dat de vla in vrij korte tijd helemaal terugloopt en waterdun wordt; dat is zonde van je werk. Dus niet met een lepel proeven en die vervolgens weer in de vla steken; gaat gegarandeerd mis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten