Winterreise in Calpe

Vincent Antequera, bariton en aan de piano Oscar Oliver voeren Winterreise van Schubert op

Roos had de Informacion Calpe meteen aan het begin van ons bezoek alhier bezocht. Ze had gevraagd naar wandel mogelijkheden en wat er zoals verder nog te doen was in Calpe en omgeving. Zo verkreeg ze de kaart met wandelingen die voeren over de oude paden van de landarbeiders die daarmee de terrasjes met amandelbomen, olijven en druiven konden bereiken. Wandelingen waarvan we inmiddels de meeste al hebben gelopen en die verrassend plezierig zijn.
Maar ze kreeg ook een folder met de voorstellingen van het Casa Cultural en daaruit bleek dat er vanavond een uitvoering zou zijn van Schuberts' Winterreise. Deze prachtige liederencyclus hebben Roos en ik jarenlang samen gedaan; Roos zong en ik begeleidde haar achter de piano of vleugel.
In die tijd hebben we ook eens een uitvoering gegeven van de cyclus voor zover het de liederen betrof die we goed beheersten, d.w.z. die ìk goed kon spelen, want Roos had geen moeite met de liederen. Het was een uitvoering voor de bewoners van een bejaardentehuis bij ons in Bilthoven/De Bilt. We fietsten door de regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Roos kondigde de cyclus aan waarop een oudere heer riep: "kan ie wat harder?" Hij verwachtte duidelijk geluidsversterking maar die kent het klassieke lied niet.
Na afloop verkondigde die zelfde meneer luid en duidelijk zijn mening over de cyclus: "Geef mij maar Vader Abraham". Ik moest om die opmerking inwendig wel zo verschrikkelijk lachen; de bekendste liederencyclus en dan dit?!. Maar er waren ook twee dames die aandachtig hadden zitten luisteren en geroerd waren dat hun dit voorgeschoteld was geweest; zij bedankten Roos en mij bijna met tranen in hun ogen.
We hadden onze groepsgenoten op de hoogte gesteld via WhatsApp; er was slechts één geïnteresseerde, Rixt die met ons mee wilde.
Roos had haar tijd nog nuttig gemaakt met het volgen van de "risotherapia",  lachtherapie; ik had afgezien van wat boodschappen doen de hele dag een beetje lopen of beter gezegd, liggen lummelen op het balkon in de zon en moest nodig wat wandelen. Dus ging ik bijtijds aan de wandel naar de Casa Cultural. Roos zou met Rixt met de bus komen. Ik stond hen op te wachten en daar kwam Roos in haar eentje aangelopen; Rixt had de bus gemist.
De bariton Vincent Antequera en aan de piano Oscar Oliver hebben ons op een fijn concert onthaald; het was nog gratis ook! De niet zo grote zaal was niet eens vol ondanks al die toeristen hier; de culturele belangstelling is niet erg groot onder overwinteraars en Calpenaren. De uitvoering vond ik roerend; het gaat ook om een weergave van een emotionele wandeling van een verliefde jongeman die zich afgewezen voelt. Liederen uit de romantiek, dus qua tekst wat emotioneel triest beladen maar door Schubert op weergaloze wijze muzikaal ondersteund. Ik genoot er van. We kennen die liederen tot iedere noot en dan kun je er nog extra van genieten.
De "laatste bus" bleek slechts in zomertijd te rijden en aangezien ik te gierig ben om een taxi te nemen hebben we de dag afgesloten met een ontspannende nachtwandeling over de boulevard. Uiteindelijk lagen we er pas om 00.30 in; bijzonder laat voor ons hedendaagse doen.