De VVV wandelingen met Teresa gelopen

Lekker gegeten met z'n drietjes in Casa Miguel

Vanochtend vroeg geen vier maar zes broodjes gehaald bij de Duitse bakker; na een kopje koffie bij Imanis - wat zal ik dat volgende week missen! - lekker met z'n drietjes ontbeten. Van Teresa een nieuwe methode gezien om een sinaasappel van schil te ontdoen en ook een grappige combinatie van sinaasappel met zout en olijfolie geproefd; smaakt verrassend lekker; natuurlijk is de combinatie van zoet, zout en de vettigheid van olie het proberen waard!
Na het ontbijt nog een kopje koffie bij Imanis en met de taxi naar de Ermita San Joan voor de VVV wandelingen. Eerst het oranje rondje gemaakt dat zo'n mooi uitzicht geeft over de bergen rondom dit gebied; Teresa was er weg van en gaf aan dat ze hier terug wilde komen met familieleden om te gaan wandelen; ze was ook direct in de VVV kaart geïnteresseerd. Na de oranje wandeling gingen we via een uitstapje over de blauwe en de groene terug naar de Ermita en van daar de roze wandeling; daar ging het mij om; ik wilde Teresa graag de overgang met het kristalheldere water van de barranco laten beleven. Nou, dat was niet aan dovemansoren gezegd; Teresa - zij is musicus en geeft pianoles - is erg op geluid gericht en stond na de schoonheid van dit stukje Spanje met aandacht, met de handen achter de oren te luisteren naar het zachte getwinkel van het stromende water. Ze had gelijk; ik hoor niet zo best meer en heb daarnaast ook erg kleine oren; fascinerend dat geluid van het beekje!
We liepen de roze verder af en gingen over naar de blauwe en vervolgens de groene waarbij we bij Calpe aangekomen de verkeersweg overstaken en de groene vervolgden tot we echt in Calpe aan kwamen. Daar wist ik van een vorige keer de weg naar Casa Miguel feilloos te vinden. We hebben er heerlijk gegeten; gevulde paprika, knoflooksoep, varkenspootjes, conejo con ajillo, pan de Cantabria, alles even lekker! Biertje erbij en het leven was weer helemaal goed. Ik droeg onze VVV kaart "plechtig" over aan Teresa; wij kunnen wel weer een nieuwe verwerven.

Carmen Paula Romero, aan de piano begeleid door Viviana Salisi

Terug naar het appartement met de bus. Zo tegen half zeven iets kleins gegeten en met de bus van half acht - die tot mijn grote verbazing ook echt reed! - naar het centro cultural voor een recital van een spaanse, beeldschone sopraan, Carmen Paula Romero, aan de piano begeleid door Viviana Salisi.
De dames vergastten het enthousiaste publiek op een verrassend afwisselend programma.
Een vrolijke, sexy voorstelling waarin een "Verborgenheit" van Hugo Wolff toch wonderlijk genoeg ook paste. We hebben er erg van genoten.
Teresa mist overduidelijk "El mar", zodat er geen sprake kon zijn van een taxi maar dat we, met de koude wind in de rug naar het appartement terug liepen over de boulevard. Ik was hondsmoe, minder van al het wandelen dan wel van het almaar Spaans proberen te begrijpen dan wel - nog veel moeizamer - om me in het Spaans uit te drukken. Ook Roos, en vooral haar keel had het moeilijk aan het eind van de dag maar het was een heel fijne dag geweest.
We namen nog een paar glaasjes wijn alvorens we gingen slapen.