Ach, de dag begon al zo heerlijk; met m'n Sennheiser "oortjes" in lag ik in bed naar Schuberts' quartetten te luisteren, uitgevoerd door het Melos Quartet terwijl ik ondertussen een aflevering bekeek - zonder geluid, maar met ondertiteling - van een BBC serie over de geologie van moeder aarde, voorwaar een heel bijzonder en intrigerend onderwerp. Ik bekeek deze 8-delige serie inmiddels al twee keer. Inmiddels begint mijn bewondering voor de wetenschap en vooral voor de complexiteit van onze planeet tot grote hoogte te stijgen en daarmee mijn liefde voor het leven en het feit dat ik hier mag zijn en van al dit schoons mag genieten. Het klinkt geëxalteerd, maar zo voel ik het echt.
Gisteravond bekeek ik een door vriend Dick geadviseerd programma waarin verschillende wetenschappers werden ondervraagd over wat wetenschap nou eigenlijk is en waarin wetenschappers zich onderscheiden van niet-wetenschappers. Vooral Robbert Dijkgraaf en Roel Coutinho spraken mij aan; één opmerking van Coutinho frappeerde mij zodanig dat ik erom zat te grinniken. Hij merkte op dat wetenschappers "oorspronkelijk denkers" zijn, eigenzinnig, misschien wel dwars maar vooral ook intuïtief het voor hen juiste antwoord hebben op vragen. Ik herkende mijzelf daar zo precies in; als kind van 6-7 jaar geloofde ik al niet dat Sinterklaas echt bestond; de cholesterol/voedingskwestie die nu na 40 jaar eindelijk onderuit gaat heb ik vanaf het begin verworpen en meer van dat soort eigenwijze zaken. Dijkgraaf, toch niet de minste gaf volop ruimte voor zijn bewondering voor grote geesten die hij ook heden tegenkwam. Ik voelde me helemaal "thuis" in mijn tegendraads karakter, hoewel het me vaak niet makkelijk is gevallen om een afwijkend standpunt te hebben in vergaderingen; ik hield dan vaak maar mijn mond. En ook in de wetenschap had ik zo mijn eigen ideeën waarbij ik overigens achteraf wel gelijk bleek te hebben.
Vriend Dick stuurde mij vanmiddag een artikel uit de NYT omdat hij dacht dat ik daar wel in geïnteresseerd zou zijn, een artikel over LUCA, the Last Universal Common Ancestor, het microörganisme waaruit alle verdere vormen van leven zich uiteindelijk hebben ontwikkeld zoals ik zelf ook wel eens in dit Blog heb gepostuleerd. In dit artikel stonden namen van wetenschappers die zich met het ontstaan van "het leven" hier op aarde wetenschappelijk bezig houden. Nu zal het de trouwe lezers van dit Blog niet zijn ontgaan dat mijn interesse de laatste 4 decennia naar dit onderwerp uitging en dat ik vorig jaar mijn hypothese, feitelijk een paradigma switch, heb geformuleerd in dit Blog. Vervolgens heb ik de stoute schoenen aangetrokken en één van deze wetenschappers via e-mail attent gemaakt op mijn hypothese.
's-Avonds aan een glaasje wijn in de tuin van Roos hadden we het hier zo over. Roos maakte mij er op attent dat het morgen 1 augustus is, vaak een merkwaardige dag waarop veel belangrijke dingen in mijn leven plaats vonden. Het werd al duisterder en ik kreeg een merkwaardig gevoel van verlichting dat ik vervolgens de volgende morgen, 1 augustus inderdaad heden heb geformuleerd.
Gisteravond bekeek ik een door vriend Dick geadviseerd programma waarin verschillende wetenschappers werden ondervraagd over wat wetenschap nou eigenlijk is en waarin wetenschappers zich onderscheiden van niet-wetenschappers. Vooral Robbert Dijkgraaf en Roel Coutinho spraken mij aan; één opmerking van Coutinho frappeerde mij zodanig dat ik erom zat te grinniken. Hij merkte op dat wetenschappers "oorspronkelijk denkers" zijn, eigenzinnig, misschien wel dwars maar vooral ook intuïtief het voor hen juiste antwoord hebben op vragen. Ik herkende mijzelf daar zo precies in; als kind van 6-7 jaar geloofde ik al niet dat Sinterklaas echt bestond; de cholesterol/voedingskwestie die nu na 40 jaar eindelijk onderuit gaat heb ik vanaf het begin verworpen en meer van dat soort eigenwijze zaken. Dijkgraaf, toch niet de minste gaf volop ruimte voor zijn bewondering voor grote geesten die hij ook heden tegenkwam. Ik voelde me helemaal "thuis" in mijn tegendraads karakter, hoewel het me vaak niet makkelijk is gevallen om een afwijkend standpunt te hebben in vergaderingen; ik hield dan vaak maar mijn mond. En ook in de wetenschap had ik zo mijn eigen ideeën waarbij ik overigens achteraf wel gelijk bleek te hebben.
Vriend Dick stuurde mij vanmiddag een artikel uit de NYT omdat hij dacht dat ik daar wel in geïnteresseerd zou zijn, een artikel over LUCA, the Last Universal Common Ancestor, het microörganisme waaruit alle verdere vormen van leven zich uiteindelijk hebben ontwikkeld zoals ik zelf ook wel eens in dit Blog heb gepostuleerd. In dit artikel stonden namen van wetenschappers die zich met het ontstaan van "het leven" hier op aarde wetenschappelijk bezig houden. Nu zal het de trouwe lezers van dit Blog niet zijn ontgaan dat mijn interesse de laatste 4 decennia naar dit onderwerp uitging en dat ik vorig jaar mijn hypothese, feitelijk een paradigma switch, heb geformuleerd in dit Blog. Vervolgens heb ik de stoute schoenen aangetrokken en één van deze wetenschappers via e-mail attent gemaakt op mijn hypothese.
's-Avonds aan een glaasje wijn in de tuin van Roos hadden we het hier zo over. Roos maakte mij er op attent dat het morgen 1 augustus is, vaak een merkwaardige dag waarop veel belangrijke dingen in mijn leven plaats vonden. Het werd al duisterder en ik kreeg een merkwaardig gevoel van verlichting dat ik vervolgens de volgende morgen, 1 augustus inderdaad heden heb geformuleerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten