De invloed van de mens

Een strook condens ontnam mij de koestering van de zon

De natuur, de aarde, het is een heel complex gebeuren waarop eenieder en ook iedere dier- en plantensoort haar invloed heeft. Zo hangt er boven bepaalde oerwoudgebieden een lichte nevel van mierenzuur, afkomstig van de mieren. De zuurstof in de lucht is miljarden jaren geleden ook geproduceerd door de eerste levensprocessen; van oorsprong kwam ongebonden zuurstof niet of nauwelijks voor. Het landschap is veranderd; de snelwegen in de VS lopen nog steeds voor een bepaald deel over de paden die ooit werden uitgesleten door de miljoenen hoeven van de inmiddels vrijwel verdwenen bisons; jaar in jaar uit trokken ze door de enorme vlakten van voedselplek naar voedselplek; toen de kolonisten uit Europa kwamen waren die brede wegen de enige infrastructuur in het immens grote land.
Natuurlijk heeft de mens de afgelopen 2000 jaar en vooral de laatste 100 jaar enorme veranderingen aangebracht aan het landschap. Zeker hier in NL, toch vooral een man-made land met polders en dijken om de natuur te (be)dwingen. Overigens blijkt vanuit de ruimte gezien slechts de Chinese muur het enige detail te zijn waaruit je menselijke activiteit kunt vaststellen, dus zo'n invloed hebben "we" nou ook weer niet.
De zon daarentegen staat majestueus dit alles te beschijnen; Helios laat zich niet beinvloeden. Toch was het door het plotselinge wegvallen van de zonnewarmte dat ik voor het eerst in de volle breedte besefte hoe sterk wij als Homo Sapiens onze invloed laten gelden op deze aardkloot. Vorige week, met die fantastische nazomerdagen zat ik mijzelf in die warmte te koesteren tot zij, bij verder blauwe hemel verdween?! Het bleek dat ik even in de schaduw van zo'n condensstreep van een verkeersvliegtuig terecht was gekomen.