04 augustus 2018

Een keuken vol vliegen

Gisteren had ik een reebout ontdooid; die moest vanmorgen uitgebeend worden; metalen handschoen aan; werkplank en het scherpste vleesmes en daar ging ik ertegenaan! Vind het toch best lastig om het vlees een beetje fatsoenlijk van het bot te krijgen; het is zo makkelijk om er een zooitje van te maken. 
Het ging eigenlijk best vlot en al snel had ik een flinke plastic zak vol reeboutvlees: "dat wordt straks een reebiefstukje", dacht ik bij mezelf. Het bot vouwde ik zo goed mogelijk samen en deed het in de grootste pan, de grote Creusot, om bouillon te trekken van het nog aanhangend vlees en bot en pezen. Maar die actie werd al snel door de vleesvliegen - die groene, u kent ze wel lezer?! - ontdekt. Die ruiken het kleinste smetje vlees of bloed, zeker bij deze hoge temperaturen. Als een razende bleef ik die krengen doodslaan; lukte me goed overigens en dat voor een lid van de Nederlandse Entomologische Vereniging. Als iemand van die club dit leest word ik vast geroyeerd, har har. Tenslotte heb ik de keuken maar hermetisch afgesloten en tot de laatste vlieg gedood.
Roos zou gisteravond laat aangekomen zijn en naar huis komen ware het niet dat er "geplande werkzaamheden" zijn tussen Gouda en Woerden. Het hotel bij het vliegveld was vol; zeheeft de nacht en de vroege ochtend doorgebracht bij de ouders van Nathalie. Ze zou rond half een weer thuis zijn.
Na het slagerswerk heb ik eerst nog bij AH boodschappen gedaan; perssinaasappelen gekocht; ik had zo'n idee dat Roos daar wel trek ik zou hebben als ze terug was. Daarna het huis van Roos beetje gezellig gemaakt; luxaflex opgehesen en haar van de bus gehaald. Ze was helemaal blij verrast. Lekker in de tuin gezeten; we hadden elkaar veel te vertellen; Roos over wat zij met Nathalie allemaal had beleefd in Wenen en ik over mijn verkenningen rond Simmerath.
Natuurlijk vroeg ik haar bij mij te eten; werd reebiefstuk; een oprechte lekkernij; een variatie in ui, aardappelen en ham - uit Simmerath - en vla voor toe. Was goed binnen te houden.
Nog een avondwandeling en de dag besloten in de tuin; zo langzamerhand ons dagelijks ritueel.
Toen ik thuis kwam was het bot keurig uitgetrokken en resteerde een geurige wildbouillon; geen vlieg te bekennen. Heb vlees en bouillon in de koelkast gedaan om een smakelijke ragout van te bereiden; de ragoutbakjes staan al te wachten.

Geen opmerkingen: