Een jeugdzonde?

Jan Mankes

Ouderwets om half zeven met de trein; het was nog behoorlijk schemerig toen ik om zes uur van huis ging, op naar Brummen. Een etappe van het Trekvogelpad stond op mijn "abspeck"-programma, dus ook een bijzonder licht ontbijt van wat yoghurt met muesli. Om half negen ging ik op pad met boekje en GPS; heerlijk wandelweer. Met het pontje over de IJssel; een wat weinig spraakzame pontenier die mijn - misschien wat al te matineuze - conversatie slechts beantwoordde met: "één euro", tot twee keer toe zelfs?!
Mooi gezicht die rivier en aan de overkant het pareltje van de Achterhoek: Bronckhorst, waarvan ik me tijdens het schrijven van deze Blog realiseer dat daar een leuk hotelrestaurant is, de Gouden Leeuw; daar wil ik een keer met Roos verblijven en nassen; leek me bijzonder gezellig daar in Bronckhorst.
Het was er zo heerlijk stil; nauwelijks verkeer; veel over graspaden en langs de Baakse beek. De Achterhoek heeft zo te zien ernstig geleden onder de droogte. Veel mais dat er droef bijstaat.

Fernhout

In Wichmond bleek het restaurantje d'n Olde Kriet, D.O.K.voor intimi, met vakantiesluiting was; had er een kopje koffie willen drinken. De buurtbus bleek over 10 minuten te komen en dat vind ik dan altijd een teken des hemels waar je niet aan voorbij mag gaan; had het ook wel gezien na 12 kilometer en ik wilde toch naar Vorden.
Met de trein naar Zutphen en door naar Deventer waarbij ik mij onderweg realiseerde dat ik vlakbij Gorssel was; stom, had ook de bus direct vanuit Zutphen kunnen nemen.
En zo liep ik met m'n wandelkloffie voor de tweede keer al deze week door zo'n schitterend museum van de mecaenas Melchers, het museum MORE, dat staat voor Modern Realisme.
En het begon al met een paar prachtige werken van Jan Mankes, en verderop ook Charlie Tooropen haar zoon Fernhout. Zelfs Carel Willink, waarvan er al zoveel in Ruurlo hangen ontbrak niet, waaronder een "jeugdzonde" zoals deze getalenteerde zuurpruim een prachtig modern werk karakteriseerde.

Carel Willink vond dit zelf een jeugdzonde

Een bijzonder interessante, tijdelijke foto-tentoonstelling, die mij getriggered had voor dit bezoek heb ik met veel genoegen bekeken.
Zo'n dag die uiterst vroeg begint lijkt ook langer te duren; het was nog zo vroeg. Nog even in de tuin van Roos zitten wachten tot ze thuis kwam; thee gedronken.
Op de flat kon ik het niet laten om de paté te gaan proeven; moet eigenlijk een week staan rijpen voor de smaak-ontwikkeling. Nou, die onzin daar doet "een Elf" niet aan. Kontje afgesneden en afgezien dat de lever misschien wat grof is, is de smaak tadelos!