16 december 2017

Als een enzym reactie

Ik lag onlangs in bed naar een serie ongeregelde muziek te luisteren; op mijn SD schijfje met vele gigabytes aan mp3-tjes zat ook een directory genaamd "Radio Klara Top 100 2014". En dat is dan een potpouri van allerlei, mij meestal wel bekende stukken klassieke muziek, in een verrassende, volkomen onsamenhangende volgorde. Maar het brengt je eens in aanraking met iets anders dan je normaal beluistert en het is uiteraard in de aard afwisselend. Ik werd gefrappeerd - voor de tweede keer overigens - door de schoonheid van BWV 645, een koraal van Johann Sebastian (uiteraard) geheel op orgel, dus zonder zang. De bekende zangpartij wordt als melodie eveneens in de orgelklanken verweven.
De uitvoerende is mij onbekend evenals het orgel; zou me niet verbazen als het Koopmans zou zijn. Van hem hoorde ik eerder deze prachtige orgelkoraal en was er toen eveneens sterk van onder de indruk; bij die uitvoering volgde na de orgeluitvoering een uitvoering met koor; ook prachtig!
Nu drong zich een merkwaardig beeld bij mij op; de begeleiding, de basso continuo zou ik haast zeggen vormde een soort muzikale mal voor de als een bloem opstijgende melodielijn. Het paste als een enzym op haar substraat en de totale koraal was als een enzymreaktie waarbij het slot beklemtoonde dat de reaktie was afgerond. Ik heb enkele keren geluisterd en dat beeld bleef zich aan mij opdringen.
Ik heb hierbij een "link" naar een uitvoering van BWV 645; helaas zit de uitvoering van Koopmans er niet bij.

Geen opmerkingen: