Wat een pracht

Michael Wilmering zingt de sterren van de hemel

Die wandeling van gisteren en vooral ook die reis terug hadden er behoorlijk ingehakt, daarom had ik vanmorgen geen puf om mee te doen met de Pilates groepsles bij de fitness zoals ik met Roos had afgesproken. Dus de reservering ongedaan gemaakt en Roos even gebeld. Lekker tot half tien in bed liggen lezen in een boek dat ik ooit heb gekregen van vriend Jaap Brienen: "De herberg der armen", van Tahar Ben-Yelloun, een Marokkaanse schrijver van hoogstaande literatuur. Kom ik later nog wel op terug.
Met Roos naar het lunchconcert van de Stopera geweest waar Michael Wilmering met zijn pianist Javier een kort liederen recital zou laten horen. Liederen van Beethoven, Brahms en Richard Strauss, twee nocturnes van Chopin, uitgevoerd door de begeleidend pianist en tot slot nog liederen van Ravel. Roos kende Michael van uitvoeringen bij zijn eindexamen en van het Internationaal Vocalisten Concours; zij was erg enthousiast over zijn kunnen, en terecht. Het was een half uur van puur genieten: wat een pracht. Na afloop hebben we nog kort gesproken met pianist en zanger en hen een succesrijke carriere toegewenst. Dat zal wel lukken denk ik.

De oogst met in het midden de prachtige tomaat
uit de tuin van Roos

Daarna scheidden onze wegen; Roos ging ergens een hapje eten en ik nam de gelegenheid te baat om voor een tweede keer de tentoonstelling over Josephine en Alexander te bekijken in de Hermitage. Het ging mij vooral om die schitterende Gonzaga camee nog eens van nabij te kunnen bekijken. En dat lukte wonderwel; het was weer niet zo gek druk in het museum en de bezoekers hadden zoals altijd meer interesse voor wat er gesproken werd in de luisterapparaatjes die door het museum ter beschikking worden gesteld en in de bordjes dan in de kunstwerken zelf. Gaf mij dus opnieuw de gelegenheid om zonder bril en met de neus tegen het glas naar de oeroude, schitterende camee te bekijken: wat een pracht!
Op het metrostation kwam ik toevallig Roos weer tegen; bij thuiskomst gingen we nog even bij Theo langs om groenten in te slaan. Ook kreeg ik van Roos een tomaat uit eigen tuin; ze is terecht zo trots als een klein baasje: "die is voor morgenochtend op brood". Ik heb een foto gemaakt van de tomaat temidden van de verse groenten van Theo: wat een pracht.
En 'sAvonds hebben we nog gebridged; resultaat stemde weer tot tevredenheid en mijn spelplezier is gelukkig weer terug.