Die ene keer 28% heeft ons helaas genekt. Vandaag hebben we ons uiterste best gedaan en uiteindelijk iets boven de 50% gehaald maar het was niet voldoende om ons in de A-lijn van bridgeclub Dombridge te handhaven. Al wonden likkend heb ik nog even uitgerekend hoe hoog we zouden hebben gestaan als we die 28% niet mee zouden rekenen en dat was een fractie boven de 50%, dus ruim voldoende om ons te handhaven. Maar helaas .......
Ik mailde Roos dat we ons terug zouden vechten. Gelukkig merk ik dat het genoegen in het spel steeds meer begint te prevaleren boven de "drive" om te winnen. En dat doet mij en vooral ook Roos veel plezier. Bridgen is toch wel een heel leuke denksport.
Naar ik mij realiseer werd in de familie van mijn jeugdvriend Bram G. al in de vijftiger jaren gebridged. Ik vind het wel jammer dat Bram en ik het toen niet hebben opgepakt; we waren twee intelligente jongetjes van 10-11 jaar en als we het toen geleerd zouden hebben waren we ongetwijfeld uitgegroeid tot bridgers van formaat. In mijn studententijd heb ik wel wat gebridged; ik herinner me nog het klaversysteem dat toen werd gehanteerd; een openingssysteem waarmee je 1 klaveren opende wanneer je voldoende punten had, maar geen goed openingskleur. Dat zie je nu weer helemaal terug met het zogenaamde 5-kaart hoog systeem; daar betekent de 1 klaveren opening eigenlijk het zelfde als bij dat ouderwetse systeem. Later, toen we in Bilthoven gingen wonen heb ik nog geprobeerd om in een bridgeclub te spelen; dat werd gecoupeerd door mijn forenzenbestaan en het almaar groter wordend gezin. Pas nu met Roos kan ik me aan deze fijne denksport in de volle breedte wijden. Laat ik er dan ook plezier aan beleven en me niet telkens door mezelf op laten naaien om te willen winnen! Had ik maar met Bram moeten beginnen destijds.
Ik mailde Roos dat we ons terug zouden vechten. Gelukkig merk ik dat het genoegen in het spel steeds meer begint te prevaleren boven de "drive" om te winnen. En dat doet mij en vooral ook Roos veel plezier. Bridgen is toch wel een heel leuke denksport.
Naar ik mij realiseer werd in de familie van mijn jeugdvriend Bram G. al in de vijftiger jaren gebridged. Ik vind het wel jammer dat Bram en ik het toen niet hebben opgepakt; we waren twee intelligente jongetjes van 10-11 jaar en als we het toen geleerd zouden hebben waren we ongetwijfeld uitgegroeid tot bridgers van formaat. In mijn studententijd heb ik wel wat gebridged; ik herinner me nog het klaversysteem dat toen werd gehanteerd; een openingssysteem waarmee je 1 klaveren opende wanneer je voldoende punten had, maar geen goed openingskleur. Dat zie je nu weer helemaal terug met het zogenaamde 5-kaart hoog systeem; daar betekent de 1 klaveren opening eigenlijk het zelfde als bij dat ouderwetse systeem. Later, toen we in Bilthoven gingen wonen heb ik nog geprobeerd om in een bridgeclub te spelen; dat werd gecoupeerd door mijn forenzenbestaan en het almaar groter wordend gezin. Pas nu met Roos kan ik me aan deze fijne denksport in de volle breedte wijden. Laat ik er dan ook plezier aan beleven en me niet telkens door mezelf op laten naaien om te willen winnen! Had ik maar met Bram moeten beginnen destijds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten