10 april 2013

12 mei 2013


Het is een dag waar ik al heel lang naar toe heb geleefd. Het is de dag waarop ik 65 hoop te worden. Een zondag en steeds als ik op een zondag jarig ben dan is het tevens moederdag; dus ook dit jaar.
Zojuist heb ik alle voorbereidende gesprekken met de kinderen afgerond om tot overeenstemming te komen over de viering van dit voor mij toch wel heuglijke feit; tja heuglijk?! Het is natuurlijk de feitelijke markering van de ouderdom; in de tijd dat het kabinet van de Willem Drees de Wettelijke ouderdomspensioenen formuleerde werd er van uit gegaan dat je na je vijfenzestigste levensjaar nog een jaartje te gaan had. En dat uitvaren van dat jaar kon dan dankzij de AOW in financieel betrekkelijk rustig vaarwater. Door de rijkeren werd er schamper over gedaan; ik hoor nog mijn oudoom Jan Onrust zeggen: "benzinegeld"; voor hem was het niet nodig; een aannemer in ruste. Ook voor mijn grootvader, borstelfabrikant, was het niet echt nodig; in die tijd spaarde men voor de oude dag; een goed principe.
Tegenwoordig hebben de meesten een pensioen opgebouwd in hun werkzaam leven maar de AOW is het blijvend fundament gebleken. Een maand later dan 12 mei vanwege de veranderde wetgeving, zal ik vanaf juni dus ook "van Drees gaan trekken" zoals het verkrijgen van het ouderdomspensioen in de beginjaren werd genoemd.
Het lijkt wel of het verkrijgen van het pensioen de reden was dat ik naar deze dag heb uitgekeken; dat is niet zo; vooral het verkrijgen van de vrijheid om je dagen zo in te vullen als me wenselijk voorkwam dat was de grond van dit verlangen. Nu kan ik dat door de omstandigheden inmiddels al een behoorlijk aantal jaren en dat bevalt me uitstekend. Neemt niet weg dat deze datum een levensmijlpaal voor me is die ik nu heel fijn kan markeren temidden van mijn dierbaren in de Biltsche hoek hier in mijn dorp.

Geen opmerkingen: