Afsluiten van een periode

Verjaardagstaart, geplukt van Internet

Gisteravond om 24.00 uur werd mijn jongste kind, mijn zoon Peter 25 jaar. Destijds voor mij een magisch moment toen ik 25 werd, en nu opnieuw nu ik het gevoel heb dat mijn ouderschap een nieuwe fase ingaat. Is tegenwoordig 18 jaar de officiële grens van de volwassenheid daar was dat ooit 21 en zelfs 30 (wanneer je zonder toestemming van de ouders in het huwelijk wilde treden) daar is het voor mijn gevoel 25 jaar. De laatste trap van de raket is opgebrand en ze gaan nu definitief zelfstandig op weg naar de toekomst; als vader speel je geen rol meer. Vanaf dit moment mogen ze me ook bij m'n voornaam gaan noemen wat mij betreft.
Ik moest er, toen gisteravond onze kerkklok 12 keer luidde, sterk aan denken. Helaas had ik m'n GSM niet bij me en kon ik Peter op dat moment niet feliciteren. Dat ga ik nu maar eens goed maken.