Wanneer ik mensen vertel dat ik geen krant lees en evenmin TV kijk dan vragen ze mij hoe ik dan aan "het Nieuws" kom. En dat is het hem juist. De tendentieuze berichtgeving van "het nieuws" was mijn belangrijkste reden om de krant vaarwel te zeggen. Allereerst had ik meerdere malen gemerkt dat de weergave van het nieuws steeds anders was dan de werkelijkheid. Dat was dan bij gebeurtenissen waar je zelf aan deelachtig was geweest. Dat deed mij dan wel op de kop krabben. Het primaire doel van Nieuws is kennelijk niet de juiste weergave van de gebeurtenissen maar veeleer sensatie met als nevendoel de oplage van de nieuwsdrager, c.q. de krant (of de TV zendgemachtigde), te "verkopen". Nou, daar zit ik niet op te wachten; dat is geen nieuws, dat is sensatie en daar heb ik geen boodschap aan.
De vreemde gevolgen zie je nu aan de EHEC geschiedenis in Duitsland. Afgelopen weekend waren Roos en ik in Hamburg, op bezoek bij een oude vriendin van me; jaren niet gezien en toevallig nu gedurende de EHEC geschiedenis waren we daar. Gekscherend had ik haar gevraagd of ik misschien tomaten en komkommer mee moest nemen uit Holland. Quatsch! antwoordde ze mij al. In Hamburg merkten we helemaal niets van paniek of gesprek van de dag; geen mondkapjes, lekker volle terrasjes en een gezellig zomersfeertje. Ook zwommen er gewoon lieden in de Elbe; dat zou ik voorzichtigheidshalve zelf zeker niet gedaan hebben, maar goed. Inderdaad, in het restaurant geen tomaten of komkommer in de steeds geserveerde salades, maar de volgende ochtend bij het ontbijt bij een gezellig bakkertje wel een soort taugé, de zgn. veroorzaker van EHEC een paar dagen later.
Het deed mij veel plezier dat er in D'land geen sprake was van paniek, ondanks de versnipperde berichtgeving. Maar hupsakee, geen verkoop meer van tomaten of komkommers, de Spaanse boeren in de ban; Rusland gooide direct haar grenzen dicht om wat voor reden dan ook (maar vast niet vanwege de EHEC) en in NL ging de paniekpers aan de gang. Het gevolg daarvan was dat een bridgeafspraak van ons niet doorging omdat één van onze tegenstanders bang was dat wij haar zouden kunnen besmetten. De pers slaagt er dus in om paniek te zaaien, waarvan acte.
Een leuk citaat dat ik deze week las was afkomstig van een journalist. Hij/zij vond natuurrampen maar niks, omdat je er niemand de schuld van kunt geven. Nou van veel gelazer in onze maatschappij, waaronder de moeilijke bestuurbaarheid van onze maatschappij geef ik de journalistiek de schuld. Laten zij zich eens beperken tot een correcte berichtgeving en niet iedere tegenstelling uitvergroten of paniek te zaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten