Upton Sinclair, u kent hem wellicht nog van de Lanny Budd serie waar ik zo vaak aan refereer. Hij heeft m.b.t. de Chinese revolutie een opmerking over Agnes Smedley en haar boek: "Dochter van de aarde". Aangezien ik de laatste tijd geïnteresseerd ben in de geschiedenis van China, pakweg vanaf 1900, heb ik dat boek besteld en inmiddels gelezen. Het gaat helemaal niet over China, maar is wel heel erg indringend en een aanradertje voor iedereen die "De druiven der Gramschap" van Steinbeck kan waarderen. Het boek is sterk autobiografisch. Het item van de verschrikkelijke armoede en sociale onrechtvaardigheid in de VS in het begin van de 20e eeuw wordt navrant geïllustreerd. Maar waar ik het meest van onder de indruk ben betreft toch wel de situatie van de vrouw in de maatschappij (van toen?). De dubbele moraal die ook heden nog geldt; getapte vent als je veel vrouwen hebt gekend en een slet als je veel mannen hebt gekend.
Daar klopt natuurlijk helemaal niets van. Maar bij sociaal primitieve lieden, zoals wordt beschreven in genoemd boek, kan dit tot de bitterste ellende leiden, zowel voor de vrouw als de man trouwens.
Smedley heeft een opstandig karakter en heeft al op jonge leeftijd een idee van hoe de sociale man-vrouw verhoudingen in elkaar zitten. Daar trekt zij zeer vergaande consequenties uit zoals een aversie tegen het huwelijk en wens tot kinderloosheid. Verder heeft zij een verantwoordlijkheids gevoel dat gewoon zelfdestructief is. Geen leven om jaloers op te zijn, maar wel spannend. Haar Chinese avonturen heb ik nog tegoed.
Ik zal voorlopig erg onder de indruk blijven van dit werk en raad het eenieder ter lezing aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten