Wat een chaotische tijd

 Roos en ik zeggen vaak tegen elkaar dat wij in een gouden tijd hebben mogen leven; een voor West Europa best heel lang interbellum, een sterk opgaande economie in onze jeugdjaren, een muzikale omwenteling in de jeugdcultuur die heden nog steeds haar weerklank vindt, denk maar aan de Beatles. Natuurlijk was er woningnood in de begintijd van ons leven, onze ouders begonnen heel klein behuisd, mijn ouders gingen zelfs inwonen bij mijn grootmoeder in Amsterdam. Maar onze jeugd was er een van fijne omgeving, rustige steden, rustig verkeer, weinig lawaai, veel groen en veel natuur.
In later jaren rustige vakanties in het eigen land en later in de buurlanden en zelfs veel naar Frankrijk. Lekker eten,makkelijk om een goede baan te vinden, een kalm maar fijn leven. Overigens was er wel sprake van de ontwikkeling van de kernbommen, de tweede wereldoorlog was definitief beëindigd toen het Japanse verzet werd gebroken middels de enige atoombommen die tot heden op bewoonde gebieden werden geworpen in het kader van een internationaal conflict. Mijn broer Jan heeft daar in zijn jonge jeugdjaren behoorlijk onder geleden, hij trok zich de dreiging ontzettend aan. Ik had daar geen last van, mijn vader had gezegd dat er door de atoomproeven wel radioactiviteitsdeeltjes in het regenwater konden zitten. Ik proefde toch stiekem van het water dat aan de afzettingsdraden in tuinen in druppels hing en concludeerde daarom dat radioactiviteit wel naar ijzer moest smaken. Maar ik maakte me daar niet zo druk om als mijn broer. We hebben wel meegemaakt dat door de ontploffing van de kerncentrale van Tsjernobil een wolk radioactiviteit over Europa kwam en dat we geen groentes meer uit de moestuin mochten eten. 
Maar heden is er wel degelijk grote onrust in Europa, oorlog aan de grens, partij kiezen, wapens leveren, ik ben bevreesd voor een escalatie, er wordt zelfs met de mogelijkheid van inzet van kernwapens gerammeld (om de oude beeldspraak maar te gebruiken). En ondertussen de grote zo langzamerhand niet meer te ontkennen dreigende ramp van een losgeslagen klimaat. De gevolgen zijn nu al groot ten gevolge van de temperatuurstijging van de atmosfeer, veroorzaakt door de uitstoot van CO2 door de moderne energiehonger. En waar ik echt van griezel is dat die uitstoot niet vermindert, maar tot nu toe gewoon jaarlijks nog groeit, het gaat dus nog steeds van kwaad tot erger. Die enorme rijen bij Schiphol, al die ronkende automobielen met slechts 1 persoon als passagier, lege bussen, mensen die het OV afdoen als ondermaats.
Maar ook de mogelijkheid van een kernoorlog, overigens van zeer korte duur maar met een onbeschrijflijke gruwelijke impact komt tegenwoordig in de vocabulaire van militair strategen voor. Ik las in de Volkskrant dat er een boek is uitgekomen van een zekere Annie Jacobsen waarin de gevolgen van een kernoorlog worden beschreven. Volgens de recensie maakt dit boek de gevolgen van een kernoorlog akelig invoelbaar - en dat is precies de bedoeling. Ik hoop toch echt voor de mensheid maar ook voor de hele aarde dat die Homo Sapiens dàt toch niet zal ondernemen.