27 januari 2021

Spitten in de ruin

Lekker bezig

 Het wordt weer voorjaar binnenkort; tijd om de tuin onder handen te nemen. Dus vanmorgen direct de handen uit de mouwen en met de spade aan de gang. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. De grond was bijzonder soepel te hanteren; viel me honderd procent mee. Toen we vorig jaar in de droge tijd aan de gang gingen leek de grond wel van beton, maar inmiddels is zij redelijk bewerkt en goed bewerkbaar geworden. Veel struiken zijn verwijderd; de grond zal dit jaar vooral gebruikt gaan worden om groenten te verbouwen; Roos heeft al de nodige zaden in huis gehaald. Ik ben "ingehuurd" voor het ruwe werk; de bodem. Ook in het middenstuk van de tuin was de grond goed te spitten. Het is mooie grond, geen klei, geen zand, maar ik zou het zavelgrond noemen; rivierklei met enig zand gemengd, vast wel vruchtbaar; we gaan het zien. De boerenkool heeft het in 2020 in ieder geval heel goed gedaan
Het spitten is niet mijn dagelijks werk; ik heb het dan ook niet al te lang gedaan; had geen zin om morgen spierpijn te hebben. Begin van de middag ging ik weer op de Bilt aan. Martijn en Margot hebben aangegeven dat zij morgen langs kunnen komen, een gelegenheid die wij graag te baat willen nemen; ze zijn net samen terug uit Indonesië en we hebben elkaar al bijna een jaar niet gezien; alleen Margot is tussendoor een keer terug geweest. 

Geen opmerkingen: